Γράφει: Νίκος Μπογιόπουλος *

Είναι η τρομοκρατία «επαναστατική δράση»; Ας παραμερίσουμε, για να απαντήσουν κάποιοι αρμοδιότεροι ημών, αλλά και των κάθε λογής… «Ζορό»:

ΛΕΝΙΝ (σ.σ.: ένας «υποδεέστερος» προφανώς επαναστάτης σε σχέση με τους αυτόκλητους «εκδικητές»…) ξεκαθάριζε από πολύ νωρίς (στο γράμμα του «Προς τον Φ. Κορίτσονερ, 25 του Οκτώβρη 1916») τα εξής, έτσι για να μην υπάρχουν αμφιβολίες για το ρόλο τέτοιου είδους «τύπων» και για το πώς αξιοποιούνται από το σύστημα: 

«Όσον αφορά την πολιτική εκτίμηση της πράξης, εμείς, φυσικά, παραμένουμε στην παλιά μας άποψη, που έχει επιβεβαιωθεί από την πείρα δεκαετιών, ότι οι ατομικές τρομοκρατικές απόπειρες (…) σαν επαναστατική τακτική, είναι άσκοπες και επιζήμιες. Μόνο το μαζικό κίνημα μπορεί να θεωρηθεί σαν πραγματική πολιτική πάλη», σημείωνε ο Λένιν, και συνέχιζε: «Οι τρομοκράτες στη Ρωσία (ενάντιά τους πάντοτε παλεύαμε) έκαναν μία σειρά μεμονωμένες απόπειρες δολοφονίας, όμως το Δεκέμβρη του 1905, όταν η υπόθεση έφτασε επιτέλους στο μαζικό κίνημα, στην εξέγερση (…) τότε ακριβώς οι «τρομοκράτες» απουσίασαν…». (ΛΕΝΙΝ, Άπαντα, τ. 40, σελ. 312).

Το έργο των Κουβανών γιατρών του «Τμήματος Χένρι Ρίβ», που ειδικεύεται στις καταστροφές και τις σοβαρές επιδημίες, βραβεύθηκε για άλλη μια φορά. Η ιατρική ομάδα, την οποία δημιούργησε ο Φιντέλ Κάστρο, θα λάβει αυτή την εβδομάδα το βραβείο μνήμης Dr. Lee Jong-Wook για τη δημόσια υγεία από την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας.

Η «διεθνιστική ταξιαρχία», όπως συχνά την αποκαλούν αναγνωρίζεται για το έργο αλληλεγγύης της σε ολόκληρο τον κόσμο, καθώς και για την εξαιρετική συμβολή της στη δημόσια υγεία.

Γράφει: Νίκος Μπογιόπουλος

Η «δημοκρατία» των δοτών πρωθυπουργών και των καταστροφικών PSI,
η «σωτηρία» των Μνημονίων που επί Παπαδήμου έσυρε τον κατώτατο μισθό από τα 751 ευρώ στα 490 για τους νέους,
η πολιτική που παραχωρούσε τα αποθεματικά της Εργατικής Εστίας στα κοράκια και εκτίναξε τον ΦΠΑ στα τρόφιμα και στα φάρμακα του λαού,
η καταστολή που στις 12 Φλεβάρη 2012 – ημέρα ψήφισης του 2ου Μνημονίου – μετέτρεψε την Αθήνα σε «Αουσβιτς» δακρυγόνων από την Ομόνοια μέχρι τις Στήλες του Ολυμπίου Διός,
η θηριωδία των χιλιάδων αυτοκτονιών,
η τρομοκρατία που βιώνει κάθε λαϊκό νοικοκυριό όταν ανοίγει το φάκελο της τράπεζας, της ΔΕΗ, της εφορίας,
είναι συνώνυμα του κοινωνικού εξανδραποδισμού.

Γράφει: Λιάνα Κανέλλη

Αυτή η ρημάδα η γραβάτα μούλιασε στον κακό καιρό αυτού του Μάη, που τον πληρώνουνε σ' ένα θανατηφόρο μείγμα πιστωτών, κεραυνών, χαλαζιού και πειθήνιων εκατό πενηντατριών ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ βουλευτών, όχι πια μόνο τα παιδιά κι οι γέροι, αλλά όλοι όσοι συμπόνεσαν περισσότερο έναν επιχείλιο έρπητα απ' ό,τι τον διπλανό τους. Πέφτει χοντρό χαλάζι, αλλά ακόμα χοντρύτερο δούλεμα, καθώς στην κεντρική αστική πολιτική σκηνή διαγωνίζονται κυβέρνηση κι αντιπολίτευση, κόμματα και κομματικοί φύλαρχοι, ποιος θα εξαργυρώσει πρώτος έστω και τμήμα της επιταγής του μέλλοντός μας. Αυτό το μέλλον, που δεν το χώρισε σε τάξεις ο ποιητής στο στίχο του, μοιάζει να μη σώζεται απ' την ξηρασία, όσο νερό κι αν πάρεις μαζί σου.