Παρέμβαση: Μάθημα ανεξάρτητης δημοιογραφίας από τους New York Times

Παράδειγμα και η εφημερίδα New York Times (NYT), που ιδρύθηκε το 1851 από τον Χένρι Ρέιμοντ ως συντηρητική εφημερίδα της Νέας Υόρκης και απέκτησε πανεθνική αναγνώριση το 1870. Σπουδαία ονόματα της δημοσιογραφικής οικογένειας υπήρξαν στελέχη της. Ένδειξη της μεγάλης αξίας της και το γεγονός ότι έχει κερδίσει 95 βραβεία Πούλιτζερ.

Με μια ανοικτή διαδικασία απευθείας επικοινωνίας με εκατοντάδες αναγνώστες της έντυπης και ηλεκτρονικής έκδοσης της εφημερίδας, ακροατές του ραδιοφώνου και θεατές του podcast τους, στελέχη του οργανισμού έδωσαν απαντήσεις τις ερωτήσεις που έλαβαν, για τον τρόπο που καλύπτουν τη δεύτερη διακυβέρνηση Τραμπ. Διαβάζοντας το πολύ ενδιαφέρον, εκτενές δημοσίευμα για το θέμα αυτό, κρίναμε ότι το περιεχόμενό του συνιστά μάθημα ορθής δημοσιογραφίας και οδηγό για κάθε επαγγελματία της ενημέρωσης, που θεωρεί τον εαυτό του έντιμο υπηρέτη της αλήθειας και του δημοκρατικού πολίτη. Επιχειρούμε στη συνέχεια μία περίληψη των κύριων σημείων του. Διατηρούμε και εμείς τη μορφή ερωταπαντήσεων, όπως και το δημοσίευμα, σε ελεύθερη απόδοση στα Ελληνικά, για τις ανάγκες αυτού του ρεπορτάζ.

• Μέχρι τώρα, η δημοσιογραφική κάλυψη του Λευκού Οίκου ήταν μια καλά λαδωμένη μηχανή. Πόσο αυτό έχει αλλάξει και πώς οι δημοσιογράφοι των Times χειρίζονται το χάος που έχει δημιουργηθεί;

Θα έχετε ακούσει για τη στρατηγική του προέδρου Τραμπ που αποκαλείται «πλημμυρίστε τη ζώνη», βάσει της οποίας κατακλύζονται οι δημοσιογράφοι με πολλές ειδήσεις, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να επικεντρωθούν σωστά σε καμιά. Για να το αντιμετωπίσουμε αυτό και να μπορούμε να διαχωρίζουμε την ουσία από τις κραυγές και τα γεγονότα από τα ψέματα, μετά τις εκλογές προσλάβαμε νέους δημοσιογράφους και συντάκτες που μας δίνουν επιπλέον δυνατότητες. Έτσι, ένα διευρυμένο σώμα δημοσιογράφων και μια νέα ερευνητική ομάδα επικεντρώνεται στο πώς ο πρόεδρος Τραμπ (και ο Ίλον Μασκ) ενεργούν ανατρεπτικά και οδηγούν την πολιτική σε νέες κατευθύνσεις. Ο Τραμπ το επιχειρεί αυτό τώρα, απαλλαγμένος από τους πολλούς περιορισμούς που τον εμπόδιζαν να ακολουθήσει την ατζέντα και τα ένστικτά του κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας του. Δεδομένου του τεράστιου όγκου των ειδήσεων, εμείς προσπαθούμε να συνοψίζουμε για τους αναγνώστες τι πρέπει να γνωρίζουν, από ένα σύνολο εξελίξεων σε ένα συγκεκριμένο θέμα ή σε μια συγκεκριμένη περίοδο. Αυτό το επιτυγχάνουμε με την εφημερίδα, τα ενημερωτικά μας δελτία, τα ραδιοφωνικά προγράμματα και τη δημοσιογραφία βίντεο (podcast).

• Η ελευθερία του Τύπου είναι πιο σημαντική από ποτέ υπό την κυβέρνηση Τραμπ. Ποιες είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις κατά την εκτέλεση αυτής της αποστολής και πώς τις αντιμετωπίζετε; Πώς αντιστέκονται οι NYT στο είδος της πίεσης, στην οποία υπέκυψαν η Washington Post και οι Los Angeles Times; Θα λογοκρίνουν οι Times το έργο τους για να αποφύγουν αγωγές ή/και φυλάκιση των δημοσιογράφων τους;

H πιο σημαντική αρχή μας είναι η δέσμευση για ανεξάρτητη δημοσιογραφία. Αυτό σημαίνει ότι δεν ταυτιζόμαστε με ένα πολιτικό κόμμα ή μια άποψη. Καλύπτουμε τη νέα κυβέρνηση επιθετικά, δίκαια και ολοκληρωμένα. Αυτή η δέσμευση διαχέεται σε ολόκληρο τον οργανισμό, από τον νεότερο δημοσιογράφο μέχρι τον εκδότη. Πιθανότατα έχετε ακούσει για τις πρόσφατες προσπάθειες του Λευκού Οίκου και του Πενταγώνου, να περιορίσουν την πρόσβαση και να ασκήσουν μεγαλύτερο έλεγχο στο σώμα του Τύπου. Αγωνιζόμαστε για να έχουμε όσο το δυνατό μεγαλύτερη πρόσβαση και σ’ αυτήν τη κυβέρνηση και θα αντισταθούμε στις προσπάθειες να εμποδιστεί η πρόσβασή μας ή να υπονομευτεί η δουλειά μας. Η δημοσιογραφία είναι μια συνταγματικά προστατευόμενη δραστηριότητα. Αυτή τη στιγμή, οι δημοσιογράφοι αντιμετωπίζουν έντονες πιέσεις, απειλές και παρενοχλήσεις. Δεν θα εκφοβιστούμε από αυτό το κλίμα και θα συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό για το οποίο οι αναγνώστες μας βασίζονται περισσότερο σε εμάς: Ενημέρωση χωρίς φόβο ή εύνοια.

• Είμαι περίεργος για το τι μαθήματα έχουν πάρει οι δημοσιογράφοι των Times από τον τρόπο με τον οποίο κάλυψαν την πρώτη κυβέρνηση Τραμπ. Υπάρχουν πράγματα που έχουν αλλάξει στο επίπεδο της συντακτικής καθοδήγησης; Υπάρχουν μαθήματα που κερδήθηκαν; 

Το κύριο μάθημα είναι να προσπαθήσουμε να διαχωρίσουμε αυτό που αποκαλείται «The Trump Show», την ικανότητά του δηλαδή να ελκύει την προσοχή, συχνά κάνοντας παραβιάσεις κανόνων ή εξωφρενικές δηλώσεις, από τις συγκεκριμένες πολιτικές αποφάσεις και τις ουσιαστικές αλλαγές προς την κατεύθυνση της χώρας. Τούτο απαιτεί την προσοχή μας, έλεγχο των γεγονότων, αλλά και πειθαρχία, ώστε να μην αντιμετωπίζουμε όλα όσα λέει και κάνει ως άξια προς ενημέρωση. Απαιτεί επίσης αυστηρή, ανοιχτόμυαλη δημοσιογραφία, που εξηγεί ποιες είναι οι αλλαγές, τι τις οδηγεί, ποιος κερδίζει, ποιος χάνει και ποιος είναι ο τελικός αντίκτυπος στη χώρα.

• Οι δημοσιογράφοι επιλέγουν τις ιστορίες τους ή τους ανατίθενται; Πόσες φορές εξετάζεται μια ιστορία πριν εκτυπωθεί; Αν αισθάνεστε ότι θα έχετε αντίδραση από την κυβέρνηση, το άρθρο εξετάζεται πιο προσεκτικά; 

Παράγουμε πάνω από 100 ειδήσεις την ημέρα. Δεν υπάρχει μόνο ένας τρόπος με τον οποίο δημιουργούνται. Σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως ένα σημαντικό ειδησεογραφικό γεγονός, το καλύπτουμε επί τόπου. Πολλές άλλες ιστορίες γεννιούνται από προτάσεις συντακτών, οι οποίοι μιλούν με πηγές κάθε μέρα, ψάχνοντας τη σημαντική είδηση. Τώρα τι συμβαίνει όταν ετοιμαστεί η είδηση. Κάνουμε τουλάχιστον δύο λεπτομερείς επεξεργασίες προτού δημοσιευτεί. Ιδιαίτερα περίπλοκες ή ευαίσθητες ιστορίες θα τραβήξουν περισσότερα μάτια πάνω τους, συχνά από ανώτερους συντάκτες που έχουν αναπτύξει εμπειρία σε διάφορους τομείς κάλυψης. Αν μια ιστορία βασίζεται σε ανώνυμες πηγές, υφίσταται ακόμη μεγαλύτερο έλεγχο. Δεν είναι χωρίς προηγούμενο για ένα μόνο κομμάτι της δημοσιογραφίας να διαβάζεται από μισή ντουζίνα συντάκτες. Μόνο όταν απαντηθούν όλες αυτές οι ερωτήσεις και πιστεύουμε ότι η ιστορία αποδίδει την πολυπλοκότητα αυτού για το οποίο γράφουμε, κάποιος από εμάς πατάει το κουμπί «δημοσίευση».

• Γιατί οι Times δεν χρησιμοποιούν λέξεις όπως «προπαγάνδα» ή «ψέματα», όταν ο Τραμπ ή το επιτελείο του δηλώνουν γνωστές αναλήθειες; Είναι σαφές ότι βρισκόμαστε σε μια νέα εποχή προπαγάνδας. Θα ήθελα να ρωτήσω πώς μπορούν οι NYT να αντιμετωπίσουν την κατάσταση, αντί να αφήνουν τον Τραμπ να καθορίζει την ατζέντα επιβάλλοντας την ορολογία του. 

Συνήθως επισημαίνουμε ψεύδη, υπερβολές και ανακρίβειες, φροντίζοντας να ενημερώνουμε τους αναγνώστες τι είναι ακριβές. Αυτό δεν περιορίζεται στον κ. Τραμπ και στους ανθρώπους τού περιβάλλοντός του. Η υποχρέωσή μας προς την αλήθεια και τους αναγνώστες μας σημαίνει ότι δεν αφήνουμε ανεξέλεγκτες τις ψευδείς πληροφορίες, ανεξάρτητα από το θέμα ή την πηγή. Επομένως, δεν μπορεί να υποστηριχθεί ότι οι Times δεν ενημερώνουν τους αναγνώστες για την πλήρη πραγματικότητα πίσω από αυτά που λέει ο κ. Τραμπ. Είμαστε, όμως, επιφυλακτικοί στο να περιγράψουμε μία δήλωση ως εσκεμμένο ψέμα ή να χρησιμοποιήσουμε το ρεπορτάζ μας, για να κατηγορήσουμε κάποιον ότι είναι ψεύτης. Έχουμε έντονες συζητήσεις γι’ αυτό. Αν κάτι είναι αρκετά σκανδαλώδες ή αρκετά συχνό ώστε να δικαιολογεί τη χρήση του ψέματος, χρησιμοποιούμε τη λέξη.

• Έχουν οι δημοσιογράφοι κάποιο σχέδιο εάν ο Τραμπ αλλάξει τις ενημερώσεις Τύπου, για να περιορίσει την πληροφόρηση για το τι κάνει;

Είναι μια κοινή παρανόηση ότι οι δημοσιογράφοι βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στις ενημερώσεις Τύπου του Λευκού Οίκου. Οι δημοσιογράφοι μας παρευρίσκονται, επειδή είναι σημαντικό να θέτουν τις ερωτήσεις τους. Αλλά η συντριπτική πλειονότητα της δουλειάς που κάνουν οι δημοσιογράφοι μας λαμβάνει χώρα έξω από την αίθουσα ενημέρωσης και μακριά από τις κάμερες. Περιλαμβάνει τακτική επαφή με αξιωματούχους της κυβέρνησης, προεδρικούς συμβούλους, μέλη του Κογκρέσου και άλλους που εμπλέκονται στην κυβέρνηση και την πολιτική. Ένας τρόπος με τον οποίο αυτή η κυβέρνηση διαφέρει από την προηγούμενη, είναι ότι ο ίδιος ο πρόεδρος Τραμπ είναι πολύ πιο προσιτός στους δημοσιογράφους από ό, τι ήταν ο πρόεδρος Μπάιντεν, ο οποίος σπάνια δεχόταν ερωτήσεις ή έδινε συνεντεύξεις. Ο κ. Τραμπ, φυσικά, παρουσιάζει ένα διαφορετικό σύνολο προκλήσεων, ξεκινώντας από την ανάγκη να ελέγξει σχεδόν όλα όσα λέει.

• Αντιλαμβάνομαι ότι έχετε κατά νουν τη δικαιοσύνη και την αμεροληψία πρωτίστως. Τούτου λεχθέντος, τι γίνεται με την περίπτωση του spinoff doing advocacy journalism (σε ελεύθερη απόδοση συνηγορητική δημοσιογραφία, δημοσιογραφία υπεράσπισης (ενν. μιας ομάδας, μιας κίνησης, ιδεολογίας κ. λπ. ή και γενικότερα δημοσιογραφία με άποψη);

Οι NYT παίρνουν στα σοβαρά τη δέσμευση για ανεξαρτησία. Η αίθουσα σύνταξης επιδιώκει πρωτότυπα, ερευνητικά και βασισμένα σε γεγονότα ρεπορτάζ, χωρίς φόβο ή εύνοια. Οι ομάδες που βασίζονται στην υπεράσπιση έχουν τις δικές τους πολύτιμες αποστολές, αλλά η αποστολή μας ως ανεξάρτητος ειδησεογραφικός οργανισμός είναι ασυμβίβαστη με τον πλήρη ακτιβισμό. Η ανοιχτόμυαλη έρευνα βρίσκεται στο επίκεντρο της αποστολής μας και το να είμαστε ακτιβιστές για ένα σκοπό, όσο σημαντικός και αξιόλογος, θα υπονόμευε τον ρόλο μας ως αξιόπιστης πηγής ανεξάρτητης δημοσιογραφίας. Ωστόσο, στο τμήμα “Times Opinion”μπορεί να γίνει καταγγελία κατά οποιουδήποτε θεσμού, συμπεριλαμβανομένης της κυβέρνησης, όταν η δημοσιογραφία φέρνει στην επιφάνεια παράνομες ενέργειες, ψέματα, διαφθορά ή ανηθικότητα. Αυτή η δέσμευση γίνεται αισθητή ανεξάρτητα από το ποιος βρίσκεται στην εξουσία. Το κάνουμε αυτό χωρίς να το υποστηρίζουμε εξ ονόματος συγκεκριμένης ομάδας ή θεσμού. Αφήνουμε το κείμενο να «μιλήσει» από μόνο του.

• Αναρωτιέμαι αν παρακολουθείτε τι συμβαίνει με τις επιθέσεις εναντίον μεταναστών.

Ξοδεύουμε πολύ χρόνο ψάχνοντας για ενδείξεις από αστυνομικές πηγές, πλατφόρμες μέσων κοινωνικής δικτύωσης, τους ίδιους τους μετανάστες και γείτονές τους. Αυτές οι πηγές μπορεί επίσης να περιλαμβάνουν μέλη των αρχών επιβολής του νόμου, δικηγόρους μετανάστευσης ή υποστηρικτές των μεταναστευτικών κοινοτήτων. Η αίθουσα σύνταξης πληρώνει επίσης για υπηρεσίες που μας βοηθούν να εντοπίζουμε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, όπως μαζικές συλλήψεις ή ακρότητες στην επιβολή του νόμου. Όπως μπορείτε να φανταστείτε, αντιμετωπίζουμε πολλούς ψευδείς συναγερμούς και παραπληροφόρηση. Πολλές από τις αναρτήσεις που βλέπουμε στο διαδίκτυο σχετικά με τις επιδρομές στερούνται τεκμηρίωσης και κρίσιμων πληροφοριών. Όταν είμαστε σίγουροι για μια πιθανή επιδρομή, καταφεύγουμε σε άτομα με άμεση γνώση, για να επιβεβαιώσουμε, αν οι πληροφορίες είναι ακριβείς ή όχι.

• Θα σας παρακαλούσα να δημοσιεύσετε άρθρα που να εξηγούν με σαφήνεια πώς οι δασμοί επηρεάζουν τις τιμές και τα πορτοφόλια των καταναλωτών; Θα ήταν σημαντικό αυτά τα άρθρα να διαβαστούν από ανθρώπους που δεν είναι οικονομολόγοι ή φοροτεχνικοί. 

Οι δασμοί του προέδρου Τραμπ είναι ένα περίπλοκο θέμα και οι δημοσιογράφοι μας προσπαθούν να εξηγήσουν τις επιπτώσεις τους με τρόπους που οι αναγνώστες μπορούν να καταλάβουν, για παράδειγμα με γραφικές παραστάσεις. Έχουμε γράψει ότι η οικονομία έχει αρχίσει να δείχνει σημάδια πίεσης, καθώς ο φόβος των εμπορικών πολέμων συνδυάζεται με το πάγωμα της ομοσπονδιακής χρηματοδότησης και τις μαζικές απολύσεις. Αναγνώστες μάς πληροφόρησαν ότι αποθηκεύουν αγαθά από τον φόβο αύξησης των τιμών. Συνολικά, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν μία μικτή άποψη μεταξύ των Αμερικανών. Για να κατανοήσετε καλύτερα το θέμα, διαβάστε και τις ειδικές αναλύσεις των εξειδικευμένων οικονομικών μας συντακτών.

• Ο Τραμπ παίζει τον Τύπο σαν βιολί. Εγώ, όπως και πολλοί άλλοι, περιόρισα την ενημέρωσή μου, για να παραμείνω υγιής. Έχω προς τούτο τερματίσει τις συνδρομές μου σε μέσα ενημέρωσης. Εξακολουθώ να κρατάω τους NYT προς το παρόν, αλλά θα ήθελα να δω περισσότερη προσπάθεια από τους Times, να μην «παίζουν τόσο πολύ στα χέρια του. 

Η ηγετική μας ομάδα στην αίθουσα σύνταξης συζητά τις προτεραιότητες κάθε ημέρας και σ’ αυτές ο πρόεδρος Τραμπ συνήθως κυριαρχεί. Οι Times δεσμεύονται να καλύπτουν όλες τις πτυχές της διοίκησης του κ. Τραμπ, στοχεύοντας όχι μόνο να δημοσιεύσουμε τις ειδήσεις, αλλά και να παρέχουμε ανάλυση, για να βοηθήσουμε τους αναγνώστες να καταλάβουν τι σημαίνουν όλα. Αναζητούμε πάντα την καλύτερη ισορροπία, για να παρουσιάσουμε την επικαιρότητα στους αναγνώστες.

• Πώς αισθάνονται οι δημοσιογράφοι για την ασφάλεια της εργασίας τους και τον φόβο αντιποίνων, όταν κάνουν ρεπορτάζ για την κυβέρνηση Τραμπ; Όπως είδαμε, ο πρόεδρος επιτίθεται εναντίον όσων θεωρεί αντίθετους. Πώς χειρίζονται οι δημοσιογράφοι τις απειλές θανάτου και πόσο συχνά τις έχουν λάβει, επειδή έγραψαν κάτι αρνητικό για τον Τραμπ;

Το επάγγελμα της δημοσιογραφίας έρχεται αντιμέτωπο με τον κίνδυνο. Η τέλεια ασφάλεια θα σήμαινε ότι δεν θα μπορούσαμε να καλύψουμε όσα πρέπει. Οι κίνδυνοι αυξάνονται, όταν οι δημοσιογράφοι και τα συνεργεία εμφανίζονται στον κόσμο και ασχολούνται με ανθρώπους που έχουν εχθρότητα στα ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης. Δυστυχώς, οι δημοσιογράφοι των Times αντιμετωπίζουν απειλές. Αυτό περιλαμβάνει διαδικτυακή παρενόχληση, απειλητικές επιστολές και μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, σωματικό εκφοβισμό και, πιο σπάνια, σοβαρότερες απειλές. Οι ομάδες ασφαλείας και οι νομικές ομάδες μας είναι από τις καλύτερες στον κλάδο. Οι απειλές κατά δημοσιογράφων είναι ανησυχητικές και η εταιρεία μας προσπαθεί να δείξει την αξία τής ανεξάρτητης δημοσιογραφίας για το καλό της κοινωνίας. Παρά την κλιμάκωση της ρητορικής κατά του Τύπου στη χώρα, οι δημοσιογράφοι μας μάς λένε ότι έχουν πεποίθηση και μηδενικό δισταγμό στο έργο που κάνουν.

• Έχουν οι Times κάποιο είδος στρατηγικής για να κάνουν τις ειδήσεις που σχετίζονται με τον Τραμπ διαθέσιμες σε άτομα που δεν είναι συνδρομητές; Πολλοί άνθρωποι πιθανότατα δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά τη συνδρομή και δεν είναι σε θέση να έχουν πρόσβαση στις πολύτιμες πληροφορίες σας. Έχουν πρόσβαση μόνο σε δωρεάν ειδησεογραφικά πρακτορεία και ιστοτόπους, που είναι γεμάτοι παραπληροφόρηση και προπαγάνδα.

Οι συνδρομητές καθιστούν δυνατή τη δημοσιογραφία μας. Η αίθουσα σύνταξης στέλνει δημοσιογράφους για να κάνουν ρεπορτάζ επί τόπου σε 160 χώρες. Η παραγωγή ανεξάρτητων και πρωτότυπων ειδήσεων είναι δαπανηρή. Για παράδειγμα, παρέχουμε προστασία στους δημοσιογράφους σε εμπόλεμες ζώνες και άλλα μέτρα φυσικής και ψηφιακής ασφάλειας. Αυτή τη στιγμή έχουμε τη μεγαλύτερη ομάδα που είχαμε ποτέ, για κάλυψη της νέας κυβέρνησης. Δεν θα μπορούσαμε να το κάνουμε αυτό χωρίς συνδρομές, οι οποίες αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων. Τούτου λεχθέντος, η ειδησεογραφία μας προβάλλεται δεκάδες φορές κάθε εβδομάδα και διαθέτουμε ένα σημαντικό μέρος της δημοσιογραφίας μας σε ελεύθερη πρόσβαση χωρίς κόστος.

• Τα αποσπάσματα δηλώσεων του Προέδρου τυπώνονται ως έχουν ή είναι επεξεργασμένα, όπως ισχυρίζονται ορισμένοι ότι κάνουν οι Times;

Οι Times έχουν σαφείς σχετικούς κανόνες. Πιστεύουμε ότι οι αναγνώστες έχουν δικαίωμα να θεωρούν ότι κάθε λέξη εντός εισαγωγικών είναι αυτό που είπε ο ομιλητής. Αν μια δήλωση είναι δύσκολο να γίνει κατανοητή, συνιστούμε να παραφράζεται για λόγους σαφήνειας. Όταν ο Πρόεδρος ή οποιοσδήποτε άλλος λέγει κάτι που προκαλεί σύγχυση, είναι δουλειά μας να πιέσουμε για μια εξήγηση. Όταν δεν μπορούμε να έχουμε τη σαφήνεια που επιζητούμε, πρέπει να γνωστοποιούμε όσα γνωρίζουμε και όσα όχι. Αν μάθουμε ότι αναφέραμε κάτι ανακριβώς, θα επανέλθουμε με διόρθωση. Το Stylebook των NYT δίνει σαφείς οδηγίες για όλα αυτά.

(Ο γράφων, έχοντας και προσωπική εμπειρία από την παρουσία του με υποτροφία για μερικούς μήνες στα κεντρικά γραφεία του CNN στην Ατλάντα, υπογραμμίζει τη μεγάλη σημασία που έχει το προαναφερθέν Stylebook για κάθε δημοσιογραφικό οργανισμό. Είναι ο απαραίτητος καθοδηγητικός οδηγός για κάθε δημοσιογράφο, συμβάλλει στην αποφυγή λαθών, δίδει αναγνωρίσιμη ταυτότητα και συνέπεια στο μέσο, προσφέρει διαφάνεια στους πολίτες, αναβαθμίζει τη δημοσιογραφία εν γένει. Οργανισμοί όπως το ΡΙΚ, το ΚΥΠΕ, η Αρχή Ραδιοτηλεόρασης, τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά κανάλια, αλλά και εφημερίδες, αξίζει να το δημιουργήσουν και να το κάνουν κτήμα των στελεχών τους. Δεν στοιχίζει τόσο και δεν θα επιβαρύνει οικονομικά σε βαθμό που να αποτρέπει την υιοθέτησή του και στην Κύπρο.)

• Γιατί συνεχίζετε να αναφέρεστε στον πρόεδρο ως κ. Τραμπ, αντί για πρόεδρο Τραμπ; Οι Times δεν το έχουν κάνει αυτό με προηγούμενους εν ενεργεία προέδρους.

Δεχόμαστε αυτήν την κατηγορία κάθε φορά που ο Λευκός Οίκος αλλάζει χέρια. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Οι Times αναφέρονται στον πρόεδρο με τον ίδιο τρόπο από την εποχή του Αβραάμ Λίνκολν. Είναι πάντα ο πρόεδρος Τραμπ, την πρώτη φορά που αναφέρεται σε ένα άρθρο. Σε μεταγενέστερες αναφορές, για να αποφευχθεί η επανάληψη, οι δημοσιογράφοι μπορούν επίσης να χρησιμοποιήσουν «ο πρόεδρος» ή «ο κ. Τραμπ». Αυτό ίσχυε και στην περίπτωση του κ. Μπάιντεν, του κ. Ομπάμα, του κ. Μπους, του κ. Κλίντον...

(Σημ. γράφοντος: Όλα αυτά τα θέματα καλύπτονται πλήρως από το Stylebook που προαναφέρθηκε).

Κλείνοντας, απευθύνουμε δημόσια προτροπή στους συνάδελφους δημοσιογράφους και κάθε άλλον ενδιαφερόμενο, να βρει στο διαδίκτυο και να μελετήσει ολόκληρο το εν λόγω δημοσίευμα, μαζί με τις σχετικές λεπτομερέστερες παραπομπές που περιλαμβάνονται σ’ αυτό. Χρησιμοποιώντας και τις δυνατότητες της Τεχνητής Νοημοσύνης, μπορεί ο καθένας να το μεταφράσει στα Ελληνικά για ευκολία.

* Δημοσιογράφος