Menu
Ρεαλισμός  και τα συμφέροντα των ΗΠΑ η βάση της πολιτικής διακυβέρνησης Τράμπ

Ρεαλισμός  και τα συμφέροντα των ΗΠ…

• Αναγνώριση της νέας πολ...

Φορτίο αμερικανικών βαρέων βομβών έφθασε τη νύχτα στο Ισραήλ

Φορτίο αμερικανικών βαρέων βομβών έ…

Φορτίο αμερικανικών βαρέω...

Το νέο διεθνές περιβάλλον και ζητήματα που μας αφορούν

Το νέο διεθνές περιβάλλον και ζητήμ…

Γράφει: Νίκος Κατσουρίδης...

Πού το πάει ο δισεκατομμυριούχος «καουμπόη» πλανητάρχης;

Πού το πάει ο δισεκατομμυριούχος «κ…

• Επικίνδυνο για την ανθρ...

Εργολάβος λαών

Εργολάβος λαών

Της Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ* Εργο...

Ο μύθος του «κράτους δικαίου» και της «ανεξάρτητης δικαιοσύνης»

Ο μύθος του «κράτους δικαίου» και τ…

Tης Μαρίνας ΛΑΒΡΑΝΟΥ* Ολ...

15 Φλεβάρη 1952: Αρχίζει η δεύτερη δίκη του Νίκου Μπελογιάννη και των συντρόφων του

15 Φλεβάρη 1952: Αρχίζει η δεύτερη …

Με το …«στοιχείο» των ασυ...

«Τόσα δίνω πόσα θες» σε πόλεμο θα πάμε «θες δεν θες»...

«Τόσα δίνω πόσα θες» σε πόλεμο θα π…

Με την παραπάνω παράφραση...

Είκοσι έξι χρόνια από την προδοσία του Οτσαλάν και τη φυλάκισή του στο Ιμραλί

Είκοσι έξι χρόνια από την προδοσία …

Από Ανδρέας Δενεζάκης* Ε...

Θυσία για τα κέρδη και η ασφάλεια των πτήσεων

Θυσία για τα κέρδη και η ασφάλεια τ…

• Επιβάτες και προσωπικό ...

Prev Next

Αγοράνθρωποι

  • Written by 
Αγοράνθρωποι
Της Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ*

Ο Ζελένσκι λέει πως θέλει διακόσιες χιλιάδες άντρες στρατιώτες να του στείλουμε για να τα βγάλει πέρα με τον πόλεμό του. Δεν του φτάνουν, λέει, ούτε οι νεαροί Ουκρανοί που πάει και μαζεύει απ' τις καφετέριες και τα μπαράκια μέρα - νύχτα. Η μαμά Ευρώπη το σκέφτεται να στείλει. Το κουβεντιάζει πίσω από κλειστές πόρτες μαζί με τους Αμερικάνους των βρώμικων υπηρεσιών, που τον ξεκίνησαν πριν από δέκα τόσα χρόνια. Κοιτάζω τον γιο μου κλεφτά και μου κόβονται τα ήπατα στην ιδέα ότι μπορεί αύριο να μην πίνει τον καφέ του δίπλα μου, αλλά μ' άλλους ωραίους και μοιραίους νέους, Πολωνούς, Ουκρανούς, Βέλγους και Γαλλογερμανούς.

Μπαίνω στ' αμάξι. Εχει κίνηση κι ο δρόμος είναι πήχτρα. Κολλάω πίσω από ένα λεωφορείο και μου πετάει στα μούτρα μια αφίσα, μια ...διαφήμιση που λέει πως έξι παιδιά στον κόσμο πεθαίνουν ανά ένα λεπτό της ώρας από πείνα. Πιάνω τα μαθηματικά και φρικάρω. 360 παιδιά την ώρα. Επί 24, 8.640 τη μέρα. Επί 365, 3.153.600 τον χρόνο. Φρικάρω. Στην εποχή του Τραμπ η πείνα μπορεί να κάνει τον Νετανιάχου να μοιάζει ...επιεικής φονιάς. Σκότωσε μόνο καμιά εικοσαριά χιλιάδες παιδιά σε ενάμιση χρόνο, άρα κάνει και για σύμμαχος, αφού φτιάχνει και πολλά απ' τα όπλα του μόνος του.

Κι ύστερα έρχονται κι οι άλλοι, οι πολιτικοί με τα ομοιόμορφα κουστούμια, που μας λένε ν' αγοράσουμε απ' αυτά τα όπλα για να τρώμε τα παιδιά των αλλωνών, ώστε να μην πεινάσουν τα δικά μας. Δεν λέω, οι γιοι μας κι οι κόρες μας έχουν ελευθερία επιλογής. Στην αρένα αυτής της εξώλης και προώλης εποχής να διαλέξουν το είδος του φονιά που μπορεί να γίνουν... Δεν είναι αλήθεια. Αλλά πλασάρεται σαν πραγματικότητα. Κάτι χάνω. Οχι στη μετάφραση. Στη γλώσσα. Ολλυμι, στ' αρχαία σημαίνει καταστρέφω, αφανίζω. Κι η λέξη έζησε μέχρι σήμερα. Στην απώλεια. Κι η απώλεια είναι πολύ μεγάλο χάσιμο. Πού να μπω στο δίλημμα. Να χάσεις το παιδί σου ή αυτό να χάσει την ψυχή του. Δεν απαντιέται άνθρωπέ μου αυτό, δεν έπρεπε καν να τίθεται, και μάλιστα έτσι απλά, πρωινιάτικα, που πρώτα σκρολάρεις λίγο τις ειδήσεις, κι ύστερα τρως στη μάπα τη διαφήμιση της μοίρας στο όχημα της μαζικής μεταφοράς. Μετά χτυπάει το τηλέφωνο, κι η άσχετη φίλη Μαρία προτείνει αφελώς να πάμε για ψώνια που έχει εκπτώσεις. Εκπτώσεις. Σαν σωτηρία ακούγεται. Που σε βγάζει απ' το τραύμα και σε φέρνει όχι στο μπόι του ανθρώπου, αλλά στις διαστάσεις του αγοράνθρωπου...

Τον κρατάω τον όρο που έφτιαξα. Αγοράνθρωπος. Αυτός που κινείται στην αγορά, χωρίς λεφτά στην τσέπη ίσως, αλλά με μια ύπουλη, ταπεινή στην εμφάνιση προσδοκία ότι αύριο, με δυο δεκάρες, μπορεί κάτι να βρει να πάρει, να μοιάζει με τους άλλους, και για λίγα λεπτά ή έστω μερικές μέρες να νιώσει ότι νίκησε την άτιμη τη φτώχεια, σαν κι αυτή την αχάριστη που λέει κι ο Τσιτσάνης στο τραγούδι. Στο κάτω κάτω της γραφής η ψωνιζοθεραπεία είναι προτεινόμενο μη χάπι αντικαταθλιπτικό, που διαφημίζουν και συστήνουν ολημερίς κι ολονυχτίς οι επηρεαστάδες και τα δαιμόνια επιστημόνια της διαδικτυακής τηλεθεραπείας.

Ομως αυτοί οι αγοράνθρωποι του διαδικτυακού και κρυπτονομισματικού εύκολου πλουτισμού έχουν άλλης κατηγορίας διλήμματα. Βλέπεις, τους έμαθαν να νομίζουν ότι άλλο είναι ο εμπορικός πόλεμος, κι άλλο ο πραγματικός με τα αίματα, τα πτώματα κι άλλα τέτοια φρικιαστικά. Αυτοί ψάχνουν στέγη και βιτρίνα. Πού θα πουλάνε και πού θ' αγοράζουν; Στο κινέζικο ή στο αμερικάνικο μαγαζί. Οι Κινέζοι σιωπούν κι απειλούν. Οι Αμερικάνοι σαν εκείνο τον λιμοκοντόρο τον Ζάκερμπεργκ, που κοίταζε αχόρταγα τα βυζιά της καινούριας γυναίκας του δισεκατομμυριούχου ανταγωνιστή του, τώρα τον ακούν και τον ακολουθούν στο νέο του δόγμα για την εταιρική επιτυχία: έχουμε ανάγκη από αρσενική ενέργεια. Υπουλος ο μικρός. Μεγαλώνει και μαθαίνει. Η ενέργεια ως έννοια είναι και πολυσήμαντη και αφασική. Μπορεί να 'ναι και άσπρη και μαύρη και κίτρινη και ερυθρόδερμη, φτάνει να βγάζει λεφτά. Τα πλούσια αγόρια δεν πρέπει να μετράνε τα πουλάκια τους πια, αλλά τα πουλιά της εκμετάλλευσης που πιάνουν στον αέρα. Αλλο πράγμα εκατομμυριούχος. Αλλο δισεκατομμυριούχος. Κι άλλο τρισ.

Συνωστισμός στην εξουσία. Δεν είναι δυο, δεν είναι τρεις, είναι περίπου χίλιοι δεκατρείς οι δισεκατομμυριούχοι, που σε λίγο θα χαιρετάνε σαν εκείνο το διάσημο απόβρασμα που περηφανεύεται ότι είναι ...αδολφάκι χωρίς μουστάκι, με στόχο μια βίλα στον Αρη, αφού δεν θα 'χει μείνει κολυμπηθρόξυλο σε καλύβα επί Γης. Οι γυναίκες σ' αυτόν τον κόσμο θα μετράνε ελκυστικά βυζιά. Συζυγικά. Δηλαδή προσόντα για γάμο με πάμπλουτο άσχημο αλλά διάσημο. Τι να σου κάνει μια φτωχή ανδρική ή θηλυκή καλλονή στις μέρες μας, λένε οι αγοράνθρωποι. Που είναι άλλωστε και δημοκράτες, γιατί δεν δίνουν σημασία στην εξωτερική εμφάνιση αλλά μόνο στο πορτοφόλι. Η μεγάλη ζημιά τώρα αρχίζει. Σαν την επιτάχυνση μ' όσες δυνάμεις απομένουν στα τελευταία μέτρα μιας άγριας ιμπεριαλιστικής κούρσας, που θέλει να κόψει πρώτη το νήμα της καταστροφής, έχοντας προϋπολογίσει τα κέρδη της επόμενης μέρας. Ερχεται πόλεμος κι ο εχθρός είναι χυδαία ορατός επί θύραις. Αχ αυτές οι θύρες! Είναι η διπλανή πόρτα. Είναι η οικειότητα της άγνοιας, θελημένης και αθέλητης, είναι η απελπιστική οργή, με την οποία πασχίζω και πασχίζουμε εμείς οι σύντροφοι, οι κόκκινοι εκτός πλανήτη Αρη, για να σώσουμε και το παιδί και την ψυχή του. Σκέτοι άνθρωποι.

* Ριζοσπάστης [Από τη στήλη «Πατριδογνωμόνιο», έκδοση: Σάββατο 25 Γενάρη 2025 - Κυριακή 26 Γενάρη 2025]

back to top