Η επέλαση Τραμπ ήδη άρχισε

Το πρώτο άρχισε ήδη να συντελείται ενώπιον όλων μας και συνίσταται στην επανάληψη των βασικών ιδεολογικών, οικονομικών, και πολιτικών θέσεων της κατάστασης Τράμπ. Αυτές οι θέσεις οι οποίες διατυπώνονταν εδώ και χρόνια και διατυπώθηκαν και προεκλογικά, είναι στην ημερήσια διάταξη και τώρα μετεκλογικά. Διατυπώνονται από τον ίδιο τον νέο εκλελεγμένο Πρόεδρο των ΗΠΑ, τους στενούς του συνεργάτες αλλά και κάθε νέο αξιωματούχο που διορίζει ο κ. Τράμπ. Και επειδή προς τα που θα βαδίσουν οι ΗΠΑ εντός και εκτός της χώρας είναι καθοριστικό για ολόκληρο τον πλανήτη, θα υπογραμμίσω ευθύς εξ΄ αρχής ότι τα κυπριακά και ελλαδικά ΜΜΕ επιτέλους πρέπει να συνέλθουν. Να καταστούν κατ’ ελάχιστον αντικειμενικά και να ενημερώνουν σφαιρικά.

Τι εννοώ; Ανέκαθεν η ειδησεογραφία τους επηρεαζόταν από τα μεγάλα δυτικά ΜΜΕ. Ειδικά και ιδιαίτερα τα αμερικανικά. Το 85% από αυτά ήταν και παραμένουν δεκαετίες τώρα στο πλευρό των Δημοκρατικών των ΗΠΑ. Άρα και η ειδησεογραφία υπήρξε προεκλογικά και συνεχίζει μετεκλογικά, επηρεασμένη αναλόγως. Αυτό πρέπει να σταματήσει. Είτε σταματήσει όμως, είτε όχι, θεωρώ ότι αν κάποιος θέλει να γνωρίζει τις θέσεις και τις προθέσεις του κ. Τράμπ και της υπο οικοδόμηση Διοίκησης του, καλά θα κάνει να παρακολουθεί τους ιδίους τους πρωταγωνιστές και τις δηλώσεις τους. Ιδιαίτερα αυτές των κ. Ιλόν Μάσκ, Ντόναλτ Τραμπ νεότερου και του αντιπροέδρου Βανς. Φυσικά πρωτίστως του ιδίου του κ. Τραμπ. Πέραν τούτων της κας Προσωπάρχη που έχει διορίσει, των Υπ. Άμυνας και Εξωτερικών, του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας, του Τζων Κένετυ και ακόμα μερικών που θα διορισθούν σε κρίσιμες θέσεις.

Ήδη όλοι αυτοί επαναλαμβάνουν σταθερά τις γνωστές τους θέσεις σε οικονομία, εμπόριο, εξωτερική πολιτική, πολιτισμό, κεφαλαιώδη κοινωνικά θέματα, ζητήματα περιβάλλοντος και κλιματικής αλλαγής, παραδοσιακών αμερικανικών αξιών και άλλα. Επιμένουν στις προεκλογικές τους θέσεις για τα θέματα της woke κουλτούρας, της οικογένειας, της θρησκείας. Αρχισαν ήδη να βάλλουν κατά διεθνών οργανισμών όπως ο Π.Ο.Υ που το θεωρούν «όργανο» της Κίνας. Δηλώνουν ότι θα αποχωρήσουν από σειρά διεθνείς συνθήκες. Ακόμα για οργανισμούς που αποτελούνται από τους βασικούς συμμάχους τους, όπως το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση μιλούν απαξιωτικά και απαιτούν αλλαγή ρόλου.

Για το τι προτίθεται να κάνει, αν τα καταφέρει φυσικά, εντός των ΗΠΑ η πιο χαρακτηριστική δήλωση του κ. Τραμπ, είναι αυτή που συνόδευε τον διορισμό του κ. Ιλον Μασκ στο νέο εξωθεσμικό Υπουργείο. Αυτό της Παρακολούθησης της Αποδοτικότητας του Κυβερνητικού Εργου, όπως το ονόμασε. Τι είπε; Στόχος να γκρεμίσουμε τη κυβερνητική γραφειοκρατία και να αλλάξουμε ριζικά τα ομοσπονδιακά όργανα. Και η θριαμβευτική επικράτηση του στις εκλογές, το επιτρέπει. Ο αντιπρόεδρος Βανς μιλά για επανάσταση!

Στο διεθνή τομέα ιδιαίτερη σημασία για την Κύπρο και την Ελλάδα έχουν θέσεις του Προέδρου Τραμπ και της Διοίκησης για το Κυπριακό, τα ελλαδοτουρκικά, την Ανατολική Μεσόγειο, τη Μέση Ανατολή αλλά και τα ενεργειακά (π.χ. η στάση τους απέναντι στο πετρέλαιο και το φυσικό αέριο) αλλά βεβαίως και απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ. Η θέση απέναντι στην Ε.Ε. θα επηρεάσει κάθε κράτος μέλος ξεχωριστά και την Ένωση ως σύνολο και ως θεσμό. Αυτή η στάση αφορά και Ελλάδα και Κύπρο. Η Ελλάδα θα επηρεαστεί ως μέλος του ΝΑΤΟ και από τον τρόπο που θα χειριστεί και το ΝΑΤΟ ως Οργανισμό. Ένα είναι το σίγουρο: Ότι οι ΗΠΑ του Ντόναλτ Τραμπ θα απαιτήσουν από νατοϊκούς και ευρωπαίους εταίρους να πληρώσουν σε πλήρεις τιμές την αμερικανική ομπρέλα ασφάλειας. Με ότι αυτό συνεπάγεται για την οικονομία κάθε κράτους μέλους. Η οικονομία τόσων των συμμαχικών, όσων και άλλων κρατών θα επηρεαστεί έμμεσα και από την αποχώρηση των ΗΠΑ από διεθνείς οργανισμούς και συνθήκες και άρα τον τερματισμό αμερικανικών εισφορών στα ταμεία και προγράμματά τους.

Ήδη η διαμορφούμενη νέα διοίκηση φαίνεται να προσανατολίζεται σε μία σειρά θέματα τα οποία θα κοστίσουν ακριβά σε πολλούς και διάφορους τόσον οικονομικά όσον και πολιτικά. Ανάμεσα σε αυτά προέχουν οι δασμοί, οι μαζικές απελάσεις, οι φοροαπαλλαγές, η αύξηση της παραγωγής ορυκτών καυσίμων και όπως ήδη ανέφερα ο πόλεμος κατά της γραφειοκρατίας. Και όταν γίνεται λόγος για πόλεμο είναι κατά κυριολεξία. Διότι στοχεύει να απολύσει χιλιάδες από αυτούς.

Καθοριστικής σημασίας θα είναι η στάση του Τραμπ στο κορυφαίο ζήτημα του καιρού μας. Η στρατηγική του έναντι των νέων μεγάλων παικτών στη διεθνή σκακιέρα. Της Ρωσίας και της Κίνας. Πολλά θα αλλάξουν για παράδειγμα αν εφαρμόσει στην πράξη την άποψη του ότι βασικός αντίπαλος των ΗΠΑ στο σύγχρονο κόσμο δεν είναι η Ρωσία του Πούτιν αλλά η Κίνα του Σι Τζι Πιγκ. Αυτή η θεώρηση σημαίνει επανακαθορισμό στάσης σε σειρά ζητημάτων που αφορούν όλους του τομείς των διεθνών σχέσεων και πρωτίστως φυσικά στο Ουκρανικό, με ό,τι κάτι τέτοιο συνεπάγεται.

Προσπάθησα να καταγράψω όσα ο χώρος επιτρέπει από τα δεδομένα που διαμορφώνεται ως αποτέλεσμα του εκλογικού θριάμβου του Τραμπ. Σίγουρα υπάρχουν και αρκετά άλλα. Σίγουρα κάθε νέο δεδομένο χρήζει βαθύτερης ανάλυσης, από τη στιγμή που μιλάμε για τις πολιτικές των ΗΠΑ. Της μέχρι στιγμής τουλάχιστον ισχυρότερης χώρας στον πλανήτη. Το μεγάλο ζήτημα που απομένει να δούμε στην πράξη πώς θα εξελιχθεί είναι η εφαρμογή των προθέσεων και θέσεων Τράμπ. Η ικανότητα και δυνατότητα της Τραμπικής τάξης πραγμάτων να πετύχει νίκη στη σύγκρουση της πρωτίστως εντός των ΗΠΑ με το άλλο μισό της αμερικανικής κοινωνίας. Και φυσικά η επιτυχημένη ή όχι στροφή των ΗΠΑ στην εξωτερική πολιτική. Οι καιροί είναι κρίσιμοι για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Η συνέχιση της ζωής στον πλανήτη Γη εξαρτάται από την ισορροπία που θα επικρατήσει ή δεν θα επικρατήσει μεταξύ Δύσης και Ανατολής, στην παγκόσμια ορχήστρα των κρατών του πλανήτη. Και το πρώτο βιολί της ορχήστρας ονομάζεται ΗΠΑ υπό την ηγεσία Τράμπ.