Κατίν: Gameover! - Ο κεντρικός πυλώνας  παραχάραξης της ιστορίας από τις Ευρωπαϊκές ελίτ κατέρρευσε!

Έως σήμερα σε συνθήκες απόλυτης χειραγώγησης και διώξεων των αρνητών, οι δύο συνέταιροι, δυτικές και ανατολικές Ευρωπαϊκές αστικές ελίτ συνεργάζονταν αγαστά για τον πρωταρχικό τους ανατρεπτικό σκοπό στοχεύοντας τους εργαζόμενους και το κομμουνιστικό κίνημα.  

Ας πιάσουμε το θέμα από μια άλλη άκρη. 

Οι αρχαιολόγοι μέσα από την διαλεκτική προσέγγιση της ύλης στον (ιστορικό) χρόνο δεν ασχολούνται μόνο με ζητήματα εξέλιξης των τεχνοτροπιών ή των υλικών κατασκευής κλπ. Ασχολούνται στην ίδια βάση με την προβληματική της εξέλιξης των πολιτισμικών διαδικασιών, των κοινωνιών, των κρατικών  δομών και θεσμών κλπ. Έτσι η προβληματική των συνδεόμενων διαδικασιών κρατικών καταρρεύσεων σε μακρο-ιστορική βάση είναι ένας από τους τομείς που οι αρχαιολόγοι έχουν ασχοληθεί συστηματικά και η συσσωρευμένη γνώση έχει βοηθήσει στο να έχουμε σήμερα ένα σχετικά καλό επίπεδο στα ζητήματα κατανόησης των προϊστορικών ή των ιστορικών πολιτισμικών σχέσεων και γενικά της ιστορικής εξέλιξης.  

Σήμερα οι διαδικασίες κρατικών καταρρεύσεων προσεγγίζονται με τρόπο ουδέτερο:  ως αναγκαία, ραγδαία  απλοποίηση περίπλοκων σχέσεων. Ιστορικά, η ραγδαία αύξηση των “αναγκαστικών (υποχρεωτικών)  δαπανών” για την επιβολή (επιτελικότητα) της κυριαρχίας των ελίτ σε εποχές κρίσεων, είχε συνήθως ως αποτέλεσμα, εκτός λ.χ. την αύξηση της πολυπλοκότητας των πολιτισμικών σχέσεων με  αρνητική επίδραση στον τρόπο λειτουργίας των κρατικών δομών και το ραγδαίο βάθεμα των αντιθέσεων εντός των κυρίαρχων ελίτ που αντανακλά στην αμφισβήτηση ακόμα και της κυρίαρχης ιδεολογίας. Αυτή η διάσταση συνθέτει ιστορικά μια από τις αιτίες που κρισιακές φάσεις δρομολογούν  κρατικές καταρρεύσεις. Στον ένα ή στον άλλο βαθμό τόσο οι θεωρίες κρίσεων όσο και  οι συνδεόμενες θεωρίες κρατικών καταρρεύσεων συνθέτουν χρήσιμα εργαλεία και για την προσέγγιση του σήμερα. Έτσι, δεν είναι καθόλου παράξενο που πολλές φορές  ακόμα και οι ίδιοι οι αρχαιολόγοι “μένουν με το στόμα ανοικτό” από τις αναλογίες της εποχής μας με άλλα ιστορικά ή προϊστορικά παραδείγματα. Σήμερα η νέα φυσική ιστορική εποχή μας δρομολογεί ραγδαίες αλλαγές και μεταβάσεις που κάνει την διαδικασία κατανόησης και πρόβλεψης αρκετά δύσκολη. Η εμπλοκή πολλών επιστημονικών κλάδων συνθέτει σήμερα μια  αναγκαιότητα της ίδιας της νέας από εξελικτική άποψη εποχής μας. Πάραυτα οι ενδείξεις και αποδείξεις βαθέματος της σύγχρονης συστημικής κρίσης πολλαπλασιάζονται. Παράλληλα υπάρχουν αρκετές ενδείξεις που παραπέμπουν σε ιστορικές αναλογίες κρατικών καταρρεύσεων. 

Στην εποχή μας οι κυρίαρχες ελίτ των Ευρωπαϊκών κρατών βάσισαν την ιδεολογία τους εκτός των άλλων και σε ένα χυδαίο αντικομμουνισμό. Οι ανατροπές του χαρακτήρα των κρατικών δομών τις αρχές της δεκαετίας του 90΄, στην μισή σχεδόν Ευρώπη(!!) έφεραν στα ρετιρέ της ιστορίας νέα κράτη, νέες γεωπολιτικές σχέσεις, νέους δρόμους μεταφοράς εμπορευμάτων, νέους συσχετισμούς και νέες μορφές ταξικής σύγκρουσης και κυρίως νέες μεταβολικές σχέσεις των κοινωνιών με τα οικοσυστήματα. Αυτό που στην ουσία όμως δεν άλλαξε ήταν το μεγαλύτερο μέρος των κυρίαρχων ελίτ. Το χαρακτηριστικό αυτό δεν απαντά όπως θα ήταν λογικό μόνο στην δυτική , βόρεια και μεσογειακή Ευρώπη. Απαντά (με μια πρώτη ματιά παράδοξα) και στην κεντρική όπως και στην ανατολική Ευρώπη. 

Η παρατήρηση αυτή καταδεικνύει τον χαρακτήρα των αλλαγών στις κρατικές δομές της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης όπως καταδεικνύει και το ξεκάθαρο ταξικό υπόβαθρο των διαδικασιών αυτών.  

Οι ευρωπαϊκές ελίτ δρομολόγησαν από τότε μια  αντικομμουνιστική ρητορική που έλαβε τον χαρακτήρα κρατικής ιδεολογίας. Ενώ τις βαθιές ρίζες σε δύση και ανατολή μπορούμε να τις εντοπίσουμε αμέσως με την συνθηκολόγηση της Γερμανίας και την μετάλλαξη των κομμουνιστικών κομμάτων σε μαζικά – πολυσυλλεκτικά “αριστερά” κόμματα διαχείρισης (παρά τις δομικές αντιθέσεις με τα καπιταλιστικά κράτη στο επίπεδο της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, παρόμοιες σε γενικές γραμμές παρέμεναν οι εκμεταλλευτικές μεταβολικές σχέσεις με τα οικοσυστήματα. Ένα γεγονός που αφενός δρομολογούσε μια σταδιακή ενσωμάτωση στις διεθνείς αγορές  αγαθών, “πόρων” ενέργειας, εμπορευμάτων. Αφετέρου επιτάχυνε τις Ανθρωποκαινικές διαδικασίες όπως η αποξένωση των πληθυσμών της υπαίθρου από τους τόπους τους μέσω μιας κλιμακούμενης πίεσης για εμπορευματοποίηση

α) των πρωτογενών αγαθών με όρους βιομηχανικής παραγωγής και
β) των λεγόμενων “πόρων”),

οι ραγδαίες διαδικασίες με αντεργατικό και αντικομμουνιστικό χαρακτήρα δρομολογήθηκαν από τα ίδια τα κέντρα εξουσίας- από τις ίδιες τις κρατικές δομές. Καθώς δοσμένες ελίτ διαχειριζόταν τόσο τα κεφάλαια από το διεθνές εμπόριο, όσο και την διοίκηση των κρατικών δομών, η πίεση για αύξηση της εμπορευματικού χαρακτήρα εκμετάλλευσης του φυσικού πλούτου και των πρωτογενών αγαθών ήταν ένας μονόδρομος που ερχόταν σε σύγκρουση τόσο με τον χαρακτήρα του κράτους όσο και με τα αντικειμενικά συμφέροντα της εργατικής τάξης. Έτσι, η υπέρμετρη αύξηση της παραγωγής και η αύξηση του όγκου των εμπορευματικών  κεφαλαιακών εισροών λειτούργησε κύρια ως μηχανισμός για την ισχυροποίηση της διαχειριστικής ελίτ ενώ δεν οδηγούσε σε μια ανάλογη καλυτέρευση του επιπέδου ζωής της εργατικής τάξης.

Μια ταξική αντίθεση είχε δρομολογηθεί. Η νέα κυρίαρχη ελίτ κάτω από την κόκκινη σημαία της απελευθέρωσης της εργατικής τάξης από την εκμετάλλευση, συνδεόταν όλο και περισσότερο με τις ροές του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου υποσκάπτοντας θεσμούς και  δημοκρατικές διαδικασίες  εργατικού ελέγχου . Παράλληλα οι διαδικασίες αυτές επιτάχυναν και τις δρομολογημένες ανατρεπτικές Ανθρωποκαινικές διεργασίες. Το καταστροφικό υλικό αποτύπωμα των πολιτισμικών διεργασιών στα οικοσυστήματα, ενώ σε καμιά περίπτωση δεν ταυτιζόταν, δεν είχε ουσιαστικές ποιοτικές διαφορές από τις Δυτικές χώρες. Σε κάθε περίπτωση, ενώ υπήρξαν τομείς παραγωγής ή τόποι που η καταστροφική επίδραση των πολιτισμικών “αναγκών” στα οικοσυστήματα της υπαίθρου και των πόλεων ήταν τεράστια, το συνολικό αποτύπωμα των Αθρωπόκαινων διεργασιών δεν μπορεί να συγκριθεί με το καταστροφικό αποτύπωμα  του καπιταλισμού σε πλανητικό επίπεδο. Αυτό έχει να κάνει με τον χαρακτήρα του κράτους και με την δημοκρατικότερη βάση που (παρά τα προβλήματα στον τρόπο εφαρμογής του) προσέφερε ο κεντρικός σχεδιασμός.

Αν θεωρήσουμε ως μεγαλύτερο έγκλημα του σύγχρονου ανθρώπινου πολιτισμού της Ανθρωποκαίνου την πρωτόγνωρη από φυσικο-ιστορική άποψη εξαφάνιση ειδών η επίδραση της ΣΕ και των κρατών της ανατολικής Ευρώπης ήταν σίγουρα ασύγκριτα μικρότερη.  Οι Ανθρωπόκαινες διεργασίες άρχισαν να ταυτίζονται και να πλέκονται με εκείνες στις καπιταλιστικές χώρες από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 και μετά. Η έναρξη της σημερινής πολεμικής σύγκρουσης βρήκε και τα δύο στρατόπεδα με ανάλογο πολιτισμικό υλικό αποτύπωμα στα οικοσυστήματα κάτι που αποδεικνύει δια της αντανάκλασης στην ύλη και τον ίδιο τον χαρακτήρα του πολέμου ως ιμπεριαλιστικό. Από αυτή την άποψη ο βασικός υπεύθυνος πλανητικού διαμετρήματος εγκλημάτων έχει βάλει εδώ και πολλές δεκαετίες την ανεξίτηλη σφραγίδα του στις ζωές μας και την ζωή ως τέτοια. Έχει όνομα και επίθετο. Είναι ο κρατικο-μονοπωλιακός Καπιταλισμός.  

Ας γυρίσουμε τώρα στην ΣΕ την περίοδο των ανατροπών.  

Στις 16 Οκτωβρίου 1992 το Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ενωσης (ΚΚΣΕ) τραβιέται σε δίκη. Έξι μήνες νωρίτερα είχε νομοθετικά χαρακτηριστεί από την κυρίαρχη ελίτ ως οργάνωση αντισυνταγματική. Η ελίτ αυτή με τρόπο πραξικοπηματικό αφού σταδιακά απαξίωσε, ανέτρεψε τις δημοκρατικές διαδικασίες ελέγχου ξεκινώντας ένα πάρτι απαλλοτρίωσης κοινωνικής περιουσίας και ταυτόχρονης άμεσης πλέον ενσωμάτωσης στο διεθνές εμπορευματικό και χρηματιστικό κεφαλαιοκρατικό σύστημα. (Τους ήταν εξαιρετικά εύκολο καθώς παρέλαβαν μια οικονομία στον ένα ή στον άλλο βαθμό μέρος των διεθνών εμπορευματικών σχέσεων που ενίσχυε με φθηνές πρώτες ύλες, φθηνή ενέργεια και φθηνά εμπορεύματα τον παγκόσμιο καπιταλισμό).  Επρόκειτο, βεβαίως, για μια δίκη σκοπιμότητας, η οποία στόχο δεν είχε απλά να εξοντώσει πολιτικά και ηθικά  το ΚΚ στη συνείδηση του κόσμου ή να διαγράψει την προσφορά αμαυρώνοντας το ιστορικό του παρελθόν και τις θυσίες για την υπεράσπιση των ελευθεριών και της ζωής. Η απόφαση αυτή, στην ουσία, ήταν μια προσφορά ενσωμάτωσης στο διεθνές κεφαλαιοκρατικό εμπορευματικό σύστημα και στις κυρίαρχες ελίτ της δύσης. Από την άλλη εξασφάλιζε στις διαχειριστικές αυτές ελίτ την οικονομική και πολιτική κυριαρχία τους πάνω στην εργατική τάξη. 

Τη μέρα της δίκης, κατά τη συνεδρίαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Ρωσικής Ομοσπονδίας, οι εκπρόσωποι Σ. Σαχράι και Α. Μακάροφ  του μόνιμου  ηγετικού στελέχους του ΚΚ  (που είχε για αρκετά χρόνια εκμεταλλευτεί το κρυφό σύστημα “αγοροπωλησίας” επικερδών  κομματικών και διοικητικών θέσεων) και προέδρου Μπόρις Γιέλτσιν, ανακοίνωσαν στους συνηγόρους της υπεράσπισης την ενσωμάτωση νέου φακέλου στα υλικά στοιχειοθέτησης. Ο φάκελος περιλάμβανε μερικά “μόλις εντοπισθέντα” στα Αρχεία, “άκρως απόρρητα” έγγραφα, τα οποία υποτίθεται στοιχειοθετούσαν την ευθύνη ανώτατων καθοδηγητικών οργάνων του Κ.Κ στην δολοφονία των Πολωνών αξιωματικών στο Κατίν. Τα “νέα” αυτά υλικά στοιχειοθέτησαν την κατηγορία νομιμοποιώντας ταυτόχρονα την πραξικοπηματική απαλλοτρίωση από την άρχουσα ελίτ τόσο των δημοκρατικών - κοινωνικών δικαιωμάτων  όσο και των μέσων παραγωγής ή οικοσυστημάτων ολόκληρων.  

Αξίζει να σκεφτούμε πως πάνω στην κατηγορία αυτή εδράστηκε και όλη η μετέπειτα έως σήμερα ιδεολογική κυριαρχία των αστικών τάξεων και οι διώξεις σε ΚΚ. Η ΕΕ βιάστηκε να ενσωματώσει την εκδοχή αυτή στο νομικό της σύστημα θεσμοθετώντας έτσι στην ουσία την Ναζιστική εκδοχή της δολοφονίας. Στην ουσία οι πρώην αποικιοκρατικές ελίτ ήταν εκείνες που οδήγησαν στο Β παγκόσμιο πόλεμο, που στήριξαν για δεκαετίες κρατικές δομές απαρτχάιντ και συμμετείχαν σε πλήθος αποικιακού χαρακτήρα  εγκληματικών επεμβάσεων. Καπιταλιστικές ελίτ και οι κρατικές δομές τους που μέχρι και στις αρχές της δεκαετίας του 90 δίωκαν με ρατσιστικό τρόπο χιλιάδες πολίτες τους ακόμα και για τις διαφορετικές σεξουαλικές τους σχέσεις, εν μια νυκτί αναβαπτίστηκαν σε θεματοφύλακες των ελευθεριών.  

Φυσικά, από τότε, χάρη στην εγκληματολογικού – αρχαιολογικού μάλιστα χαρακτήρα έρευνα έχει αποδομηθεί πλήρως η ναζιστική εκδοχή. Ναζιστική εκδοχή που έτρεξαν από το 1990 να αγκαλιάσουν οι δυτικοευρωπαϊκές και ρωσικές, ανατολικοευρωπαϊκέ  ελίτ. Κυρίως όμως η ερευνητική δουλειά του Αμερικανού ακαδημαϊκού  Grover FURR ήταν εκείνη που ενταφίασε από επιστημονική άποψη και σε διεθνές επίπεδο τις μηχανορραφίες και τις πλαστογραφίες των ελίτ και των υπηρεσιών τους. Το 2011 και το 2012 μια κοινή πολωνική-ουκρανική αρχαιολογική ομάδα ταχτοποίησαν κονκάρδες δύο Πολωνών αστυνομικών οι οποίες καταδεικνύουν πως οι συγκεκριμένες εκτελέσεις εκεί πραγματοποιήθηκαν όχι νωρίτερα από το 1941.  Πάραυτα, ακόμα έως σήμερα, η αποδοχή από το επίσημο Ρωσικό κράτος της ναζιστικής εκδοχής για την οποία είχε γράψει ακόμα και ο Γκέμπελς στο ημερολόγιό του κατακλύζει τα ΜΜΕ και πλήθος επιστημολογικούς ιντερνετικούς κόμβους όπως η Wikipedia. Για δεκαετίες η “συμφωνία κυρίων “ μεταξύ των δυτικών και Ρωσικών ελίτ προστατευόταν ως κόρη οφθαλμού από τις Ρωσικές κρατικές δομές.  

Ας θυμηθούμε εδώ τι αναφέραμε για τις κρατικές καταρρεύσεις και πως αυτές κατανοούνται μέσα από μια διαλεκτικά υλιστική προσέγγιση των πολιτισμικών διεργασιών και διαδικασιών.  Να συμπληρώσουμε εδώ την οργανική σχέση ανάμεσα στις κρατικές καταρρεύσεις ως μηχανισμοί ραγδαίας απλοποίησης πολύπλοκών πολιτισμικών σχέσεων με τους πολέμους. Ο σημερινός εντελώς νέος στην ιστορία των πολέμων ιμπεριαλιστικός πόλεμος, δείχνει σωρευτικά με την Ανθρωπόκαινο μετάβαση να δρομολογεί και να επιταχύνει δομικές διεργασίες και διαδικασίες.  

Τι πρέπει να έχουμε υπόψη μας όταν μιλάμε για πολέμους:  

• Τι είναι  ο πόλεμος ως πολιτισμικό “φαινόμενο” στην ιστορία των ανθρώπινων κοινωνιών; 

• Υπήρχαν πάντα στο διάβα της εξέλιξης του ανθρώπινου πολιτισμού πόλεμοι;  

Κυρίαρχες ανθρωποκεντρικές προσεγγίσεις συνήθως επικεντρώνουν στο συμπέρασμα των κοινωνικών και ανθρωπιστικών επιστημών που θεωρεί πως ο πόλεμος σε γενικές γραμμές αποτελεί μια πράξη βίας μέσω της οποίας προσπαθούμε να εξαναγκάσουμε τον αντίπαλο να εφαρμόσει την βούλησή μας. Ακόμα, ότι ο πόλεμος είναι συνέχεια της πολιτικής με άλλα (βίαια) μέσα. Κλαούζεβιτς (που εισήγαγε αυτήν την οπτική) και οι  της ίδιας λογικής επίγονοί του, βλέπουν αυτές τις εκφράσεις πολιτισμού ως διαρκείς και σταθερές για τις ανθρώπινες κοινωνίες και την ανθρώπινη φύση. Ως παρατηρήσεις είναι σε ένα βαθμό τουλάχιστον για την εποχή μας από κάποια άποψη ορθές αλλά μένουν και κατά κάποιο τρόπο στην επιφάνεια.  

 Ο πόλεμος, στην ουσία, είναι ένας αναβαθμός στην εξέλιξη του ανθρώπινου μας πολιτισμού που χαρακτηρίζει όλους εκείνους τους κοινωνικούς σχηματισμούς από την εποχή που κυριαρχούν ως μορφές κοινωνικής οργάνωσης οι κρατικές δομές. Η εκμεταλλευτική σχέση των κρατικών δομών με τα οικοσυστήματα τους, έχει τις απαρχές της στην προϊστορική εποχή της αγροτικής επανάστασης με τον εκπολιτισμό των φυτών στα ανθρώπινα οικοσυστήματα. Μεταλλάχθηκαν έτσι ριζικά  οι έως τότε φυσικές μεταβολικές σχέσεις των ανθρώπινων ομάδων με τα οικοσυστήματα. Η ανάγκη επέκτασης για εκμετάλλευση ζωής που δρομολόγησε, έγινε ο καταλύτης που επέβαλε τόσο τις κρατικές δομές όσο και τις πολεμικές συγκρούσεις για τον άμεσο έλεγχο – διαχείριση των στρατηγικών για την κάθε εποχή “πόρων” και μορφών ενέργειας ακόμα και εντός των ομάδων. Έτσι, ιστορικά, οι πόλεμοι συνδέθηκαν άμεσα με τον ανταγωνισμό για την πρόσβαση και τον έλεγχο των κυρίαρχων ελίτ σε αυτά.  Πρόκειται για ένα πολιτισμικό μηχανισμό των ελίτ στις εκμεταλλευτικές κοινωνικές μορφές παραγωγής. Οι πόλεμοι με τρόπο ραγδαίο, βίαιο (και αιματηρό) καταστρέφουν, μεταλλάσσουν και μετασχηματίζουν: ζωή, οικοσυστημικούς όρους, δυνάμεις και σχέσεις παραγωγής, προς όφελος μερίδας των ανταγωνιζόμενων κυρίαρχων ελίτ.   Συνθέτει παράλληλα ένα μηχανισμό ραγδαίου μετασχηματισμού και απλοποίησης των περίπλοκων πολιτισμικού χαρακτήρα σχέσεων (καθώς η αχαλίνωτη ανάπτυξη τους σε περιόδους κρίσεων τις μεταλλάσσουν  τις σχέσεις αυτές σε βαρίδια ωθώντας τις κρατικές δομές ενίοτε και σε κατάρρευση – με ότι αυτό συνεπάγεται ακόμα και για την φυσική ύπαρξη μερίδας των ελίτ). Συμπερασματικά, οι πόλεμοι καθ’ όλη την μέγα-εποχή μας από την περίοδο που εμφανίζονται κρατικές δομές έχουν ένα ξεκάθαρο πολιτισμικό υπόβαθρο συνδεμένο με τις εκμεταλλευτικές ανάγκες επέκτασης.  Έχουν όμως και ένα διακριτό ταξικό χαρακτήρα. 

Γίνεται εύκολα αντιληπτό από τα παραπάνω πως ο χαρακτήρας των πολέμων και ειδικά μάλιστα στην σημερινή νέα από φυσική – ιστορική άποψη εποχή μας, με τις δομικές μεταβάσεις που την χαρακτηρίζουν, δεν θα ήταν δυνατόν να μην επιδράσουν καταλυτικά στις γεωπολιτικές πολιτισμικές σχέσεις ακόμα και στην ίδια την ιδεολογία των κρατικών δομών. Ο σημερινός, παγκόσμιου χαρακτήρα ιμπεριαλιστικός πόλεμος είναι συνέπεια της συστημικής κρίσης και της κρίσης των κρατικών δομών. Δρομολογεί πιέσεις στην ισχύ των ελίτ και στην ικανότητά τους να πείθουν τις υπάλληλες τάξεις.  Δεν είναι έτσι τυχαία η ένταση της επιτελικότητας των κρατικών δομών. Μια άλλη συνέπεια είναι οι αδύναμες λόγω του πολέμου ανταγωνιστικές σε διεθνές επίπεδο ελίτ να επανακαθορίζουν την σχέση τους με τις κοινωνίες. Κάτι τέτοιο φαίνεται σήμερα να δρομολογεί εν μέσω ιμπεριαλιστικού παγκόσμιου πολέμου η ελίτ της Ρωσίας για να πετύχει την ιδεολογική αποδοχή της εργατικής τάξης στις επιλογές της ή ακόμα και να αλλάξει τις σφαίρες επιρροής στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα προσεγγίζοντας πλατιές κοινωνικές ομάδες. 

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να γίνει κατανοητή η είδηση “βόμβα” από την Μόσχα η οποία δεν πέρασε ούτε στα ψιλά των δυτικών ΜΜΕ:  

Στις 12 Απριλίου ο Μιχαήλ Μιάγκοφ, επιστημονικός διευθυντής του Ιστορικού Στρατιωτικού Ινστιτούτου της Ρωσίας αποκάλυψε μέσω του TASS πως πρόσφατα αρχειακά έγγραφα (που ως δια μαγείας αποχαρακτηρίστηκαν στις σημερινές συνθήκες) από την FSB ήταν πια διαθέσιμα. 

Όπως τόνισε, τα πρόσφατα αποχαρακτηρισμένα αρχειακά έγγραφα και στοιχεία αποδεικνύουν πως οι Γερμανοί ήταν εκείνοι που τοποθέτησαν στο Κατίν τα πτώματα των Πολωνών στρατιωτικών. Οι Ναζί  έφτιαξαν επίσης μια διεθνή επιτροπή από χώρες δορυφόρους της Ναζιστικής Γερμανίας φέρνοντας δεκάδες δημοσιογράφους για να καλύψουν και να δημοσιοποιήσουν το γεγονός κατόπιν εντολής των Γερμανών, είπε ο Μιάγκοφ. (Στην ουσία δεν μάθαμε κάτι νέο καθώς αυτό ακριβώς είχε γράψει με κυνική ακρίβεια ο Γκέμπελς στο ημερολόγιό του.) Το θέμα συνεπώς δεν είναι τόσο το τι είπε ο επιστημονικός διευθυντής αλλά το ποιος το είπε, πότε το είπε και το γιατί (μετά τόσα χρόνια). 

Τόνισε μάλιστα ότι πιστεύει πως τα γεγονότα στο δάσος Katyn με εκείνα στη Bucha, “μοιάζουν πολύ στον προκλητικό τους χαρακτήρα, μόνο που τότε ήταν το ναζιστικό καθεστώς και σήμερα έχουμε να κάνουμε με το νεοναζιστικό καθεστώς του Κιέβου”. 

Νωρίτερα, η Διεύθυνση FSB για την Περιφέρεια του Σμολένσκ προχώρησε στον αποχαρακτηρισμό αρχειακών εγγράφων  σχετικά με τα εγκλήματα που διέπραξαν οι Ναζί στην περιοχή του Σμολένσκ κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου (μέρος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου) της Σοβιετικής Ένωσης κατά της εισβολής της Ναζιστικής Γερμανίας), συμπεριλαμβανομένων υλικών για την εκτέλεση Πολωνών και του πως έγινε η παραποίηση της “Υπόθεσης Katyn” από τις γερμανικές μυστικές υπηρεσίες. Από τα αρχειακά έγγραφα προκύπτει ότι Πολωνοί στρατιώτες εκτελέστηκαν στο Κατίν από γερμανικά στρατεύματα κατοχής και όχι από αξιωματικούς του υπουργείου Εσωτερικών της Σοβιετικής Ένωσης! 

Σύμφωνα δηλαδή με το πρόσφατα αποχαρακτηρισμένο αρχειακό υλικό ήταν ο Γερμανικός κατοχικός στρατός τον Ιανουάριο του 1943 που σκότωσε τους Πολωνούς στρατιώτες και αξιωματικούς στην υπό Γερμανική τότε κατοχή περιοχή Σμολένσκ και στη συνέχεια έθαψαν τα σώματά τους στο δάσος Κατίν. Το αρχειακό υλικό της FSB περιλαμβάνει ένα σύνολο από ιστορικά αρχεία, καταγεγραμμένες υπηρεσιακά πληροφορίες και ειδικές αναφορές από την υπηρεσία αντικατασκοπείας του Σμολένσκ από το 1944-1945. Μεταξύ των εγγράφων είπε πως είναι η έκθεση ανάκρισης και η προσωπική μαρτυρία του Γερμανού στρατιωτικού  Walter Eber, ο οποίος τον Ιανουάριο του 1943, ως οδηγός στο γερμανικό 567ο Ειδικό Τάγμα Μεταφορών, μετέφερε τους Πολωνούς στρατιώτες και αξιωματικούς από ένα στρατόπεδο κοντά στο Μίνσκ στα περίχωρα του Σμολένσκ, όπου οι Ναζί τους σκότωσαν. Αποκάλυψε  πως συνολικά στάλθηκαν εκεί περίπου 1.000 αιχμάλωτοι πολέμου με 20 οχήματα των 6 τόνων! (tass.com/society)

Μεταξύ των εγγράφων – καταθέσεων είναι και η μαρτυρία του Πολωνού, μέλους της επιτροπής που είχε συσταθεί από τους Ναζί, Μπόλεσλαβ Σμέκταα. Ο Σμέκταα κατέθεσε ότι πριν από τον πόλεμο εργαζόταν ως δικαστικός γραμματέας του στρατοδικείου της 14ης πολωνικής μεραρχίας ενώ στη συνέχεια είχε αναλάβει υπεύθυνος για τους Ρώσους εργάτες στο γερμανικό εργοστάσιο Fokke-Wulf.

“Τον Απρίλιο του 1943, διορίστηκε από τους Ναζί ως μέλος επιτροπής για τη διερεύνηση της μαζικής δολοφονίας Πολωνών στρατιωτών και αξιωματικών. Ένας από τους διοικητές της Υπηρεσίας Ασφαλείας των SS της περιοχής του Πόζναν, ο  Γκέππνερ, στα πλαίσια της προκαταρτικής συζήτησης ενημέρωσε την  εξεταστική επιτροπή πως η επίσκεψή τους στο Κατίν θα είχε προπαγανδιστικούς σκοπούς και ότι κατά την επιστροφή τους από εκεί θα έπρεπε να δηλώσουν δημόσια ότι είδαν προσωπικά 12.000 σορούς Πολωνών αξιωματικών». 

Στη συνέχεια η υπηρεσία ασφαλείας των SS σύμφωνα με την κατάθεσή του «υποχρέωσε τα μέλη της επιτροπής να μιλήσουν μπροστά σε συγκεντρωμένους Πολωνούς εργάτες με προπαγανδιστικές αναφορές για την επίσκεψή τους στο Κατίν. Όπως προκύπτει από το σύνολο των αρχειακών εγγράφων τα κείμενα των εκθέσεων (αναφορών) επιμελήθηκαν και λογοκρίθηκαν από την υπηρεσία ασφαλείας των SS. 

Ο διαβόητος ιατροδικαστής της ναζιστικής Γερμανίας, καθηγητής Gerhard Butz, διορισμένος να ηγηθεί μιας ομάδας που ξέθαψε τον μαζικό τάφο Πολωνών στρατιωτών και αξιωματικών στο δάσος του Katyn τον Μάρτιο του 1943, πλαστογράφησε τουλάχιστον δύο φορές τα αποτελέσματα της επιτόπιας εξέτασης, όπως προκύπτει από μαρτυρίες του εργαστηριακού βοηθού του, του ανώτερου σημαιοφόρου του γερμανικού στρατού Ludwig Schneider, που περιέχονται στο αποχαρακτηρισμένο αρχειακό υλικό της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ασφαλείας. δει το TASS.  

Τα έγγραφα παραδόθηκαν από το γραφείο της FSB της περιφέρειας Smolensk στο Κρατικό Αρχείο Σύγχρονης Ιστορίας της Περιφέρειας Smolensk στο πλαίσιο του έργου No Statute of Limitations. Το αρχείο περιλαμβάνει πιστοποιητικά, πληροφορίες και ειδικές εκθέσεις της υπηρεσίας αντικατασκοπείας Smersh (Θάνατος στους κατασκόπους), με ημερομηνία 1944-1945.  

«Ο Butz επεξεργάστηκε τα αποτελέσματα των εξετάσεων. (…) Μου έδωσε εντολή να βοηθήσω έναν Γάλλο αντιπρόσωπο, του οποίου το επώνυμο δεν θυμάμαι. Αυτός ο καθηγητής μου έδωσε ένα μαχαίρι που βρέθηκε σε έναν τάφο για εξέταση και μου ζήτησε να προσδιορίσω αναλυτικά το ποσοστό οξειδίου του σιδήρου. Πραγματοποίησα την ανάλυση πολύ προσεκτικά και διαπίστωσα ότι το ποσοστό οξειδίου του σιδήρου στο δείγμα που μου δόθηκε ήταν 23,3%, το οποίο δήλωσα σε αντίστοιχη έκθεση. Παρέδωσα την έκθεση στον Butz για ανάγνωση και υπογραφή. Έχοντας μελετήσει τα αποτελέσματα της ανάλυσης, φαινόταν πολύ δυσαρεστημένος. Άρχισε να μου φωνάζει, λέγοντας ότι δεν ήμουν σε θέση να κάνω τη δουλειά μου αρκετά καλά και αντί για το ποσοστό 23,2% έγραψε 68,2% και στη συνέχεια με διέταξε να ξαναγράψω την πράξη, πράγμα που έκανα», κατέθεσε ο Σνάιντερ.  

Εξήγησε ότι ένα τέτοιο ποσοστό οξειδίου του σιδήρου πιστοποιούσε ότι το μαχαίρι είχε παραμείνει στον τάφο για πολύ περισσότερο από ό, τι έδειξαν τα πραγματικά αποτελέσματα της ανάλυσης.  

«Μετά από αυτή την πλαστογραφία που διέπραξε ο Μπουτς, έγινε αρκετά σαφές για μένα ότι οι Πολωνοί είχαν πυροβοληθεί από τους Γερμανούς μετά την κατάληψη του Σμολένσκ», δήλωσε ο Σνάιντερ, ο οποίος ήταν φοιτητής στο Χημικό Ινστιτούτο του Βερολίνου πριν καταταγεί στη Βέρμαχτ.  

Επίσης, ο Butz, σύμφωνα με τον μάρτυρα, παραποίησε τα αποτελέσματα της εξέτασης του υφάσματος στρατιωτικής στολής που ανακτήθηκε από τον μαζικό τάφο, η οποία πραγματοποιήθηκε από έναν άλλο τεχνικό εργαστηρίου, τον υπολοχαγό Karl Schmitz. «Ο Σμιτς είπε ότι ήταν βέβαιος ότι οι πυροβολισμοί των Πολωνών πραγματοποιήθηκαν από τους Γερμανούς το 1941», κατέθεσε ο Σνάιντερ.  

Ο βοηθός του εργαστηρίου σημείωσε επίσης ότι ακόμη και πριν η επιτροπή αρχίσει να εργάζεται, ο Butz έλαβε οδηγίες από έναν αξιωματικό της Γκεστάπο ονόματι Hilbers, ο οποίος «έγινε ο πραγματικός επικεφαλής της εργασίας του εργαστηρίου μας για την υπόθεση Katyn και ήταν αξιοσημείωτο ότι ο καθηγητής Butz τον υπάκουε άνευ όρων σε όλα».  

«Ο ίδιος ο Μπουτς έκανε αυτοψίες μόνο σε 2-3 πτώματα, ενώ τον υπόλοιπο χρόνο πήγαινε από το ένα μέλος της επιτροπής στο άλλο και τους έλεγε συνεχώς ότι υπήρχαν αδιαμφισβήτητα στοιχεία ότι ο πυροβολισμός των Πολωνών αξιωματικών πραγματοποιήθηκε από τους Μπολσεβίκους το 1940», πρόσθεσε ο μάρτυρας.

Επικεφαλής της επιτροπής υποθέσεων Katyn

Ο Butz ήταν μέλος του Εθνικοσοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος (NSDAP) και μέλος των SS από το 1933, και από το 1935 ήταν επικεφαλής του κλάδου των δυνάμεων ασφαλείας του Reichsfuehrer SS (SD) στην Ιένα, όπου περιγράφηκε ως «φανατικός» αξιωματούχος του κόμματος.  (tass.com/society) 

Έχουμε έτσι μια είδηση “μεγατόνων” με αποχαρακτηρισμένο αρχειακό υλικό που ανατρέπει εκ θεμελίων την βάση πάνω στην οποία δομήθηκε η αγαστή συνεργασία των ελίτ δύσης και Ρωσίας κατά των λαών τους καθ’ όλη την περίοδο  από τις ανατροπές στην ΣΕ. Σήμερα ο πόλεμος και η σύγκρουση των καπιταλιστικών ελίτ, ξεκάθαρα πια, δρομολογεί εξελίξεις εντός των ίδιων των συγκρουόμενων συνασπισμών αλλά και σε κοινωνικό  και οικοσυστημικό επίπεδο.  

Ο καπιταλισμός και η άρχουσες τάξεις, για άλλη μια φορά, στην προσπάθειά τους να σωθούν, “εθεάθησαν να τρέχουν γυμνές” με τα “κλοπιμαία παραμάσχαλα”.  Η Ρωσική ελίτ αναγκάστηκε να αποκαλύψει τον βαθιά αντεργατικό χαρακτήρα της αφού τόσα χρόνια σε συνθήκες μη πολέμου εκμεταλλεύτηκε την παραποίηση (που και η ίδια συμμετείχε ενεργά) για να εγκαθιδρύσει την εξουσία της και να οδηγήσει σε τελική ανάλυση τους λαούς της ΣΕ στον εθνικισμό και στους εμφύλιους πολέμους.  

Από την άλλη, η άρχουσες τάξεις της ΕΕ και του δυτικού συνασπισμού επισφράγισαν μέσω της δημοσιοποίησης  του αρχειακού υλικού τον  ιστορικά με πολλαπλούς τρόπους επιβεβαιωμένο αντιδραστικό χαρακτήρα τους. Η στήριξη των εθνικιστικών, ρατσιστικών και νεο-αποικιοκρατικών  ιδεών και δυνάμεων  ήταν και είναι  το μοναδικό ίσως σταθερό  διαχρονικά χαρακτηριστικό των πολιτικών τους.  

Ταυτόχρονα όμως φωτίζεται και ο σκοτεινός ρόλος της σοσιαλδημοκρατίας και της αποκαλούμενης ευρωπαϊκής αριστεράς. Στις δεκαετίες που πέρασαν από το 1992 με τρόπο συστηματικό και “επιστημονικό”  έκαναν τον “αριστερό ψάλτη”  στις ναζιστικές μηχανορραφίες και παραχαράξεις ενώ στήριξαν τις απαγορεύσεις και τις διώξεις κομμουνιστών και εργατικών σωματείων στις χώρες της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης. Εξάλλου, οι σημερινές εκφυλισμένες στάσεις τους σε σχέση με τον πόλεμο και σε σχέση  με τις αποικιοκρατικές – ρατσιστικές πρακτικές γενοκτονίας των κοινωνιών  της Παλαιστίνης είναι η καλύτερη απόδειξη.  

Σε κάθε περίπτωση ο αποχαρακτηρισμός του αρχειακού υλικού είναι μια πολιτική απόφαση της Ρωσικής ελίτ αποτέλεσμα των διεργασιών εκείνων που δρομολόγησε η παγκόσμιου χαρακτήρα πολεμική ιμπεριαλιστική σύγκρουση. Η μετατόπιση από τα θεμέλια εκείνα πάνω στα οποία οικοδομήθηκε η σύγχρονη Ρωσική κρατική υπόσταση και ιδεολογία είναι προϊόν της έντασης των εσωτερικών και εξωτερικών πιέσεων που φαίνεται να ασκούσαν ισχυρές πιέσεις στις κυρίαρχες ελίτ και στην κρατική δομή. Επιλογές μετατόπισης σαν αυτή, με βάση πάντα τις ιστορικές αναλογίες από φάσεις κρίσεων και καταρρεύσεων, συνθέτει έναν αναγκαστικό ελιγμό της κυρίαρχης ελίτ για την αποφυγή της κρατικής κατάρρευσης συσπειρώνοντας ταυτόχρονα νέες κοινωνικές δυνάμεις σε εσωτερικό και διεθνές επίπεδο και μεταφέροντας το πρόβλημα στον αντίπαλο.  

Ίσως το γνωστότερο παράδειγμα ως αναλογία είναι αυτό της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας στα χρόνια του Μεγ. Κωνσταντίνου. Η “εν μια νυκτί”  μετατόπιση της  ιδεολογικής – πολιτισμικής αναφοράς των κρατικών δομών (με την υιοθέτηση εκδοχής του Χριστιανισμού) απέτρεψε την δρομολογημένη κατάρρευση προσφέροντας νέες δυνατότητες και δυνάμεις στο κράτος ενώ εξασφάλισε και παράτεινε αφενός την άρχουσα θέση της ελίτ και αφετέρου την δεινή θέση των υπάλληλων τάξεων. 

Άλλο νεότερο, αλλά λιγότερο γνωστό αναλογικό παράδειγμα, είναι η ιδεολογική μετατόπιση της φεουδαρχικής  αυτοκρατορικής ελίτ των Αψβούργων στις καπιταλιστικές μεταρρυθμίσεις και οι συνέπειες που δρομολόγησε η μετατόπιση αυτή για τους υποτελείς τους και τα οικοσυστήματα της περιοχής.    

Οι υπάλληλες τάξεις, οι εργαζόμενοι, δεν πρέπει να φαντάζονται ούτε στα όνειρά τους πως ορισμένες κυρίαρχες αστικές ελίτ μια στιγμή “ξύπνησαν” και θα αρχίσουν τώρα να υπερασπίζονται τα δικαιώματα και τις ζωές εκείνων που δημιουργούν με την εργασία τις ζωτικές αξίες από την εκμετάλλευση των οποίων οι άρχουσες τάξεις εξασφαλίζουν την ύπαρξη τους. 

Η αναλογία του παραδείγματος  της ιδεολογικής μετατόπισης της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και τι σήμαινε αυτό για τις υπάλληλες τάξεις δίνει την απάντηση. 

 Όπως “λέει” η λαϊκή σοφία  με διττό νόημα : “Κι αν είσαι και παπάς με την αράδα σου θα πας”. 

Μανώλης Κλώντζας

Πηγές 

—Grover Furr (2019) The Mystery of the Katyn Massacre: The Evidence, the Solution, Erythros Press and Media, LLC, ISBN, 0692134255, 9780692134252 

— rizospastis.gr

— Grover Furr (2013) The “Official” Version of the Katyn Massacre Disproven? Discoveries at a German Mass Murder Site in Ukraine. 

https://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1080/08854300.2013.795268

Άλλα έγγραφα  

• 1.— Ένας ανταποκριτής του TASS είδε αντίγραφα των εγγράφων, που παραδόθηκαν στο Κρατικό Αρχείο Σύγχρονης Ιστορίας της Περιφέρειας Σμολένσκ στο πλαίσιο του έργου No Statute of Limitations. 

Το αρχείο περιλαμβάνει υπομνήματα, δεδομένα πληροφοριών και ειδικές εκθέσεις από τη στρατιωτική υπηρεσία αντικατασκοπείας Smersh (Θάνατος σε κατασκόπους) με ημερομηνία 1944-1945. Υπάρχουν πολλές μαρτυρίες ανακρίσεων Πολωνών που υπηρέτησαν με τους Γερμανούς στην περιοχή του Σμολένσκ, ιατροδικαστή του Βασιλικού Δικαστηρίου της πόλης της Βουδαπέστης, Imre Szecsody, μέλους της επιτροπής για τη διερεύνηση της δολοφονίας πολωνών αξιωματικών στο δάσος Katyn Boleslav Smektal και άλλων σημαντικών προσωπικοτήτων που εμπλέκονται. 

Ο γεννημένος στην Πολωνία Eduard Potkanski, ο οποίος υπηρέτησε σε ένα πολωνικό τάγμα εργασίας που σχηματίστηκε από τους Ναζί σε ένα στρατόπεδο στο σταθμό Krasny Bor στην περιοχή Smolensk, κατέθεσε ότι το καλοκαίρι του 1943 οι Γερμανοί αποφάσισαν να πάρουν τα μέλη του τάγματος στους τάφους των Πολωνών αξιωματικών στο δάσος Katyn. 

«Σύμφωνα με τους Γερμανούς, αυτοί οι τάφοι περιείχαν έως και 12.000 πυροβολημένους Πολωνούς αξιωματικούς. Έως και 3.000 άλλοι θάφτηκαν αλλού και αυτοί οι τάφοι δεν είχαν ακόμη εκταφεί», θυμάται ο Ποτκάνσκι. 

Κοντά στους τάφους, είπε, υπήρχαν προσωπικά αντικείμενα, πολωνικά χρήματα, προσωπικές επιστολές και έγγραφα ταυτότητας των αστυνομικών που πυροβολήθηκαν. «Όλα αυτά τα πράγματα και ειδικά τα προσωπικά έγγραφα και τα χρήματα ήταν σε κατάσταση που δεν θα είχαν διατηρηθεί, αν είχαν παραμείνει στο έδαφος από το 1939 (όταν, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς των Ναζί, αξιωματικοί της NKVD πυροβόλησαν Πολωνούς αξιωματικούς – TASS). Τα χαρτονομίσματα, για παράδειγμα, ήταν σε κατάσταση νομισματοκοπείου, σαν να μην είχαν χρησιμοποιηθεί», κατέθεσε ο Πολωνός μάρτυρας. 

Ο αιχμάλωτος πολέμου Roman Kowalski, ο οποίος υπηρέτησε επίσης σε ένα τάγμα εργασίας και είδε τον μαζικό τάφο στο δάσος Katyn, πρόσθεσε στην κατάθεσή του ότι «μια ματιά στα περισσότερα από τα πτώματα ήταν αρκετή για να δει ότι ήταν πολύ πρόσφατα θύματα». 

«Στους δημοσιευμένους καταλόγους των Πολωνών αξιωματικών που πυροβολήθηκαν στο Κατίν, πολλοί άνθρωποι στο τάγμα εργασίας μας είδαν τα ονόματα των γνωστών τους που είχαν συλληφθεί ακόμη νωρίτερα από την Γκεστάπο και είχαν σταλεί σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Γερμανία», είπε. 

Και οι δύο Πολωνοί δήλωσαν ότι γνώριζαν τουλάχιστον επτά περιπτώσεις ανθρώπων που πυροβολήθηκαν από τους Ναζί στο Σμολένσκ επειδή είπαν ότι η Σοβιετική Ένωση δεν συμμετείχε στη δολοφονία πολωνών στρατιωτών και αξιωματικών. 

Υπό την επίβλεψη των SS 

Ο Smektal είπε στον Smersh ότι πριν από τον πόλεμο είχε εργαστεί ως γραμματέας για το δικαστήριο της 14ης Πολωνικής Μεραρχίας και στη συνέχεια έγινε διαχειριστής των Ρώσων εργατών στο εργοστάσιο Focke-Wulf της Γερμανίας. Τον Απρίλιο του 1943, διορίστηκε αντιπρόσωπος σε μια επιτροπή για τη διερεύνηση της μαζικής δολοφονίας Πολωνών στρατιωτών και αξιωματικών. 

Ένας από τους επικεφαλής της SD του Πόζναν (υπηρεσία ασφαλείας των SS – TASS), ο Sturmbannfuehrer Hoepner, πραγματοποίησε ειδική εκπαιδευτική ενημέρωση για να προειδοποιήσει κάθε μέλος ότι το ταξίδι τους στο Katyn επιδίωκε προπαγανδιστικούς σκοπούς και ότι κατά την επιστροφή τους θα πρέπει να δηλώσουν ότι είχαν δει προσωπικά 12.000 πτώματα Πολωνών αξιωματικών. Μετά την επιστροφή τους, η SD υποχρέωσε τα μέλη της επιτροπής να κάνουν προπαγανδιστικές αναφορές σχετικά με το ταξίδι στο Κατίν σε συναντήσεις με Πολωνούς εργάτες. Η SD προ-επεξεργάστηκε το περιεχόμενο όσων επρόκειτο να ειπωθούν σε τέτοιες συναντήσεις», αναφέρουν τα αρχειακά έγγραφα. 

Ο Smektal υπενθύμισε ότι στο Katyn οι Γερμανοί έδειξαν στην επιτροπή δύο Ρώσους πολίτες, περιγράφοντάς τους ως «μάρτυρες» της δολοφονίας Πολωνών αξιωματικών. “Ήταν σαφές για μένα ως πρώην δικαστικό υπάλληλο από τη συμπεριφορά αυτών των “μαρτύρων” ότι είχαν εκπαιδευτεί από την SD εκ των προτέρων”, δήλωσε ο Smektal. Σημείωσε επίσης ότι τα πτώματα που παρουσιάστηκαν στην επιτροπή δεν έμοιαζαν με τον τρόπο που θα φρόντιζαν αφού παρέμειναν στο έδαφος για αρκετά χρόνια: «Τα ρούχα δεν έδειξαν σημάδια αποσύνθεσης. Το πτώμα του Πολωνού στρατιωτικού διοικητή, ταξίαρχου Bronislaw Bohatyrewicz διατήρησε το κάτω μέρος του προσώπου με μουστάκι και γενειάδα. https://tass.com/society/1774401  

• 2.– Η Γαλλία, η Δανία και η Σουηδία διαφώνησαν με τα συμπεράσματα της διεθνούς επιτροπής που οργάνωσε η ναζιστική Γερμανία για να διερευνήσει τη σφαγή του Κατίν, κατά την οποία Πολωνοί αξιωματικοί και στρατιώτες εκτελέστηκαν με εντολή των σοβιετικών αρχών το 1940, σύμφωνα με έγγραφα που αποχαρακτηρίστηκαν από το υποκατάστημα του Σμολένσκ της Ρωσικής Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ασφαλείας (FSB). 

«Στην [τελική] συνάντηση κατέστη σαφές ότι οι απόψεις των μελών της επιτροπής διέφεραν. Οι εκπρόσωποι της Γαλλίας, της Δανίας και της Σουηδίας δήλωσαν ότι, κατά τη γνώμη τους, η ύπαρξη εγκλήματος ήταν δυνατή μόνο για τη διαπίστωση της ύπαρξης εγκλήματος, αλλά όχι για την ταυτοποίηση των δραστών. Οι εκπρόσωποι της Φινλανδίας, της Ουγγαρίας και της Ισπανίας δήλωσαν ότι, παρά την έλλειψη επαρκών επιστημονικών δεδομένων, θεώρησαν αποδεδειγμένο ότι ο πυροβολισμός των Πολωνών το 1940 πραγματοποιήθηκε από τους Σοβιετικούς. Τα λοιπά μέλη της επιτροπής αρκέστηκαν στα λόγια στον [επικεφαλής της επιτροπής, καθηγητή Gerhard] Butz και δεν εξέφρασαν σαφώς τη γνώμη τους. Παρά τις διαφορές απόψεων μεταξύ των επιτρόπων, το τελικό πρωτόκολλο υπογράφηκε από όλους», ανέφερε η αποχαρακτηρισμένη κατάθεση του Γερμανού τεχνικού, μέλους του στρατού Λούντβιχ Σνάιντερ. 

Είπε ότι σε ιδιωτικές συνομιλίες, τα μέλη της επιτροπής ήταν πιο ανοιχτά στο να εκφράσουν αμφιβολίες για το έργο του Butz. «Ο Δανός, ο οποίος μοιράστηκε τις σκέψεις του για το έργο της επιτροπής, μου είπε ότι η όλη έρευνα του έκανε μια καταθλιπτική εντύπωση και ότι τα αποτελέσματα ήταν πολύ ασαφή», επεσήμανε ο Σνάιντερ. Σύμφωνα με τον ίδιο, τα μέλη της επιτροπής έφτασαν στο Σμολένσκ από το Βερολίνο με ειδικό αεροπλάνο στα τέλη Απριλίου 1943. Η επιτροπή εργάστηκε από τις 2 έως τις 8 Μαΐου 1943. «Τα πτώματα είχαν προετοιμαστεί εκ των προτέρων και ούτε τα μέλη της επιτροπής ούτε εμείς, οι υπάλληλοι του εργαστηρίου του Butz, ήμασταν ποτέ παρόντες όταν ανοίχτηκαν οι τάφοι. Ως αποτέλεσμα, είχα την εντύπωση ότι αυτά τα πτώματα είχαν μεταφερθεί από κάπου αλλού. <… > Η εμφάνιση των πτωμάτων και τα καλά διατηρημένα μέρη των στολών τους δεν μπορούσαν να δείξουν ότι βρίσκονταν στο έδαφος για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Μεμονωμένα μέλη της επιτροπής το επεσήμαναν αυτό ακόμη και πριν διευκρινιστούν τα αποτελέσματα της ανάλυσης», ανέφερε η μαρτυρία. 

Σύμφωνα με τον Σνάιντερ, ο επικεφαλής της επιτροπής διαβεβαίωσε τους συναδέλφους του ότι οι φυτεύσεις στους τάφους είχαν γίνει τρία χρόνια νωρίτερα, πριν από την κατάληψη της περιοχής του Σμολένσκ από τα γερμανικά στρατεύματα. «Ταυτόχρονα, ο Γάλλος εκπρόσωπος αντιτάχθηκε παρουσία μου, δηλώνοντας ότι η χλωρίδα έδινε την εντύπωση ότι ήταν «νεότερη» και ζήτησε από τον Butz να παράσχει σχετικά στοιχεία. Σε απάντηση, ο Butz αναφέρθηκε στη γνώμη ενός Γερμανού δασοφύλακα. Ο Γάλλος, ο οποίος δεν ήταν ικανοποιημένος με αυτή την απάντηση, πρότεινε να ρωτήσει τους ντόπιους, αλλά ο Butz αρνήθηκε. Υποστηρίχθηκε θερμά από τον Ούγγρο εκπρόσωπο, καθηγητή Orsos, ο οποίος παρατήρησε ότι “αυτό το ζήτημα δεν είναι τόσο σημαντικό επί του παρόντος”», πρόσθεσε ο μάρτυρας. 

Ο Σουηδός εκπρόσωπος δήλωσε επίσης ότι «μέχρι στιγμής υπάρχουν μόνο στοιχεία για το έγκλημα που διαπράχθηκε, αλλά οι δράστες δεν έχουν εκτεθεί». «Ο πρόεδρος της επιτροπής, ένας Ελβετός, προσπάθησε να εξομαλύνει τα πράγματα λέγοντας ότι «η ιδέα να αποδοθεί η σφαγή του Κατίν στους Γερμανούς είναι απίστευτη. <… > Θεωρήθηκε ότι η κατάσταση θερμαινόταν, αλλά εκείνη τη στιγμή σερβιρίστηκε δείπνο και η διαμάχη υποχώρησε», κατέθεσε ο Σνάιντερ. https://tass.com/society/1774523

Αναδημοσίευση από Ημεροδρόμο [ανάρτηση Κυριακή, 9 του Ιούνη 2024]