Γράφει: Κύπρος Κουρτελλάρης

Τα είπε προχθές ο υπουργός μας των Οικονομικών, κ. Κωνσταντίνος Πετρίδης:

• «Η πράσινη μετάβαση θα έχει ένα πάρα πολύ σημαντικό κόστος. Η πράσινη μετάβαση θα πλήξει και ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού».
• «Η πράσινη φορολογία θα οδηγήσει σε αύξηση των τιμών των καυσίμων... Είναι γι' αυτό που διατίθενται κονδύλια από πλευράς ΕΕ και εθνικών πόρων ούτως ώστε να βρεθούν εκείνα τα αντισταθμιστικά μέτρα».
• «Η οικονομική πολιτική αλλάζει με το Green Deal»... (αυτή) «είναι η απάντηση, οφείλουμε να παραδώσουμε στα παιδιά μας ένα διαφορετικό πλανήτη πιο φιλικό προς το περιβάλλον»... (ωστόσο) «δεν θα είναι εύκολη η πράσινη μετάβαση».
• «Πρέπει να είμαστε πάρα πολύ προσεχτικοί όσον αφορά τον σχεδιασμό αυτών των πολιτικών, ούτως ώστε να μην δημιουργήσουν τις στρεβλώσεις τις οποίες δεν θέλουμε ή να πλήξουν με μη δίκαιο τρόπο κάποιες συγκεκριμένες ομάδες του πληθυσμού, ή την ανταγωνιστικότητα της κυπριακής αλλά και ευρωπαϊκής οικονομίας».

Διευκρινίζω, βέβαια, ότι είπε -σε ομιλία του κατά τη διάρκεια του 12ου Οικονομικού Φόρουμ Λεμεσού- πάρα πολλά ο υπουργός μας των Οικονομικών, αλλά εστιάζω τηλεγραφικά την προσοχή μου σ’ αυτά τα τέσσερα σημεία. Με τα οποία θα καταπιαστώ -κατά το δυνατόν- εν συντομία...

Παρατήρηση πρώτη: Αφού θα έχει ένα πάρα πολύ σημαντικό κόστος η πράσινη μετάβαση, μελετήσατε κύριε υπουργέ πιθανές άλλες ενέργειες; Αν όχι, γιατί;

Παρατήρηση δεύτερη: Η πράσινη μετάβαση, λέγει ο κ. υπουργός, είναι η απάντηση (προφανώς στο πρόβλημα) γιατί οφείλουμε να παραδώσουμε στα παιδιά μας ένα διαφορετικό πλανήτη, πιο φιλικό προς το περιβάλλον... Σωστό, αυτό. Με την έννοια, βέβαια ότι η οφειλή δεν είναι να παραδώσουμε ένα διαφορετικό πλανήτη, αλλά ένα διαφορετικό κόσμο, πιο φιλικό προς το περβάλλον. Βλέπετε, πλανήτης -ως τέτοιος- και περιβάλλον πάνε μαζί. Εκείνα που -φαίνεται ότι-  σήμερα δεν πάνε μαζί, είναι ο κόσμος και το περιβάλλον. Κ αυτό όχι με ευθύνη του περιβάλλοντος, αλλά των ανθρώπων.

Παρατήρηση τρίτη: Για να παραδώσουμε ένα κόσμο πιο φιλικό προς το περιβάλλον, πάει να πει πως κάποιοι -και κάτι- συγκεκριμένα έχουν ευθύνη γιατί ο σημερινός κόσμος δεν είναι φιλικός προς το περιβάλλον. Κι αυτοί οι κάποιοι δεν είναι ασφαλώς όλοι οι άνθρωποι της υφηλίου, αλλά μια μόνο μερίδα των ανθρώπων παγκόσμια... Κι αυτό το κάτι δεν είναι μια αφηρημένη και απρόσωπη έννοια, αλλά το κυρίαρχο οικονομικό σύστημα, πολιτική και μορφή οικονομικής ανάπτυξης: Ο καπιταλισμός. Και μάλστα στη σημερινή, ακραία επιθετική, στυγνή και ολοκληρωτική του μορφή.

Παρατήρηση τέταρτη: Εφόσον, λοιπόν, ο σημερινός κόσμος δεν είναι φιλικός προς το περιβάλλον με ευθύνη συγκεκριμένων ομάδων ανθρώπων, τι μέτρα λαμβάνει η άρχουσα κυβερνώσα τάξη στην Κύπρο, την Ευρώπη και ανά την υφήλιο να καταβάλουν -από τα υπερκέρδη τους- αν όχι όλο, μέρος από το κόστος της πράσινης μετάβασης. Το οποίο, στο κάτω-κάτω θα αναπληρώνει μέρος της καταστορφής του περιβάλλοντος και της κλιματικής αλλαγή που οι ίδιοι με την πολιτική τους έφεραν στον πλανήτη μας; ΑΠΑΝΤΗΣΗ: ΟΥΔΕΝ μέτρο έχει ληφθεί, μηδέ πρόκεται να ληφθεί. Γιατί απλά αυτός είναι ο καπιταλισμός...

Παρατήρηση πέμπτη: «Η πράσινη μετάβαση θα πλήξει και ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού», αναφέρει ο κ. υπουργός Οικονομικών. Κι όμως, η διατύπωση αυτή δεν είναι μόνο αμελητέο ποσοστό της αλήθειας, αλλά συνιστά συγκαλυμμένο ψέμα. Βλέπετε, όταν κάποιος λέγει ότι ένα μέτρο θα πλήξει “και ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού”, ευθέως υποβάλλει ότι αυτή θα πλήξει και άλλες ομάδες. Παρακάμπτω το γεγονός ότι σήμερα οι ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού είναι και η πλειοψηφία του πληθυσμού αφού ελέω καπιταλιστικής ανάπτυξης -και ασυδοσίας- σ’ αυτές περιλαμβάνονται όλοι αυτοί που κάποτε αποκαλούσαμε μικρομεσαία τάξη και απλοί εργαζόμενοι και στέκω στην ουσία: Είναι γνωστό πως ένα οικονομικό μοντέλο ανάπτυξης πλήττει τα διάφορα στρώματα ή ομάδες του πληθυσμού, ανάλογα με το που και πως μετακυλείεται το κόστος αυτής της ανάπτυξης. Και στον καπιταλισμό, όπως τον βιώνουμε σήμερα, το κόστος στο κάθε τι μετακυλείεται σε τελευταία ανάλυση ΠΑΝΤΟΤΕ στον καταναλωτή. Τελεία!

Παρατήρηση έκτη: «Είναι γι' αυτό -πράσινη φορολογία που θα οδηγήσει σε αύξηση του κόστους καυσίμων- που διατίθενται κονδύλια από πλευράς ΕΕ και εθνικών πόρων, ούτως ώστε να βρεθούν εκείνα τα αντισταθμιστικά μέτρα», είπε ο υπουργός των Οικονομικών μας... Μόνο που δεν τα είπε σωστά. Βλέπετε είτε από πλευράς ΕΕ είτε από ίδιους -εθνικούς- πόρους διατίθενται τα κονδύλια, αυτά δεν είναι αυτοφυεί, ούτε τα “γεννούν” οι κότες των Βρυξελλών ή των διαφόρων κυβερνήσεων. Τα κονδύλια αυτά προέρχονται από φορολογίες... Κι όχο μόνο αυτό: Τα αντισταθμιστικά μέτρα -για τους καταναλωτές- αφ’ ενός αντιπροσωπεύουν αμελητέο ποσό στην αύξηση του κόστους ζωής συνολικά των απλών ανθρώπων, των καταναλωτών. Τα οποία, μάλιστα, ως οι ηγήτορές μας ευκρινώς και ξεκάθαρα διαμηνύουν, θα έχουν τον χαρακτήρα προσωρινού μέτρου. Οι αυξήσεις, όμως, θα μας μείνουν μόνιμα... Τουτέστιν “με την μίλλαν μας -ημών των φορολογούμενων- τηανίζουν -πάλιν ημών των φορολογούμενων- το φλαντζίν μας!»...

Παρατήρηση έβδομη: Τα περιβόητα σχέδια ανάκαμψης και χηματοδοτήσεων για τα οποία συχνά-πυκνά Ευρωπαϊκή Ένωση και εθνικές κυβερνήσεις τα κρατών μελών στομφοδώς επαίρονται, ρίχνοντας στάχτη στα μάτια των φορλογουένων καταναλωτών, δεν απευθύνονται στο σύνολο των λαών των κρατών μελών, αλλά στους και έχοντες και κινούντες το κεφάλαιο. Κι αυτά τα ποσά -μιλούμε για δισεκατομμύρια ευρώ- δεν χαρίζονται, αλλά επιστρέφονται. Αν δε λάβουμε υπόψη ότι αυτές οι χρηματοδοτήσεις κατά κανόνα συνοδεύονται και από ... φορολογικές ελαφρύνσεις στους εύσχημα αποκαλούμενους “επιχειρηματίες ανάπτυξης”, ειναι ηλίου φαεινότερο ότι το κόστος αυτό οι επιχειρηματίες  το μετακυλείουν στους καταναλωτές. Αυτό όμως σημαίνει πως: στο τέλος της ημέρας οι μεν επιχειρηματίες αβκατίζουν τα κέρδη και υπερκέρδη τους, ενώ ο καταναλωτής, ο λαός, δηλαδή, πληρώνει και το κόστος χρηματοδότησης των επιχειρήσεων!!!

Η πολιτικής της ΕΕ, η ενεργειακή κρίση και η ενεργειακή φτώχεια...

Και κλείνω με ένα κομμάτι -όχι δικό μου- για τις αλήθειες που οι κυβερνώντες -απανταχού στην ΕΕ- δεν λέγουν και επιμελώς αποκρύβουν. Για την πραγματική αιτία που μας έφερε στο σημερινό πρόβλημα της ενεrγειακής κρίσης που οδηγά στην ενεργειακή φτώχεια. Όπως ακριβώς το αποτύπωσε το Γραφείο Τύπου της Κ.Ε. του ΚΚΕ, σχολιάζοντας τις δηλώσεις του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη μετά τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ. Και, ό,τι επί τούτου ισχύει στην Ελλάδα κατ’ αναλογία και στη βάση του τρόπου παραγωγής ενέργειας ισχύει και για την Κύπρο και τις άλλες ευρωπαϊκές -και όχι μόνο- χώρες:

«Η ίδια η πολιτική της ΕΕ και του κεφαλαίου είναι η αιτία του προβλήματος της ενεργειακής φτώχειας, συνεπώς δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να είναι και μέρος της αντιμετώπισης του, μέσω δήθεν "πανευρωπαϊκών λύσεων", όπως ισχυρίζεται ο κ. Μητσοτάκης.

Η πολιτική της ΕΕ για την απελευθέρωση της Ενέργειας, την απολιγνιτοποίηση, τη λεγόμενη "πράσινη μετάβαση", τη μονοκαλλιέργεια των ΑΠΕ και τη δραστική αύξηση της ηλεκτροπαραγωγής από το συνεχώς υπερτιμούμενο εισαγόμενο φυσικό αέριο, είναι αυτή που ευθύνεται για τη σημερινή κατάσταση με το πανάκριβο "πράσινο ρεύμα" και την εξάρτηση της χώρας από τις διακυμάνσεις της διεθνούς αγοράς. Αυτή την πολιτική υπηρετεί η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ, όπως και όλες οι προηγούμενες, αυτή την πολιτική στηρίζει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ και τ' άλλα κόμματα.

Όπως, επίσης, είναι η πολιτική των ειδικών φόρων και των χαρατσιών στην ενέργεια για τις οποίες είναι συνυπεύθυνες τόσο η σημερινή κυβέρνηση όσο και όλες οι προηγούμενες, που τους θέσπισαν και τους διατήρησαν. Πρόκειται για εκείνους τους φόρους, που εκτοξεύουν τις τιμές για τα λαϊκά νοικοκυριά και που η κυβέρνηση αρνείται ακόμα και τώρα να καταργήσει».

ΥΓ: Πρέπει να είμαστε πάρα πολύ προσεχτικοί όσον αφορά τον σχεδιασμό αυτών των πολιτικών -σ.σ. πράσινης μετάβασης- ούτως ώστε να μην δημιουργήσουν τις στρεβλώσεις τις οποίες δεν θέλουμε ή να πλήξουν με μη δίκαιο τρόπο κάποιες συγκεκριμένες ομάδες του πληθυσμού, ή την ανταγωνιστικότητα της κυπριακής αλλά και ευρωπαϊκής οικονομίας», είπε ο υπουργός Οικονομικών. Η απορία, όμως, εμού του αφελούς πολίτη είναι τούτη:
α/ αφού ο υπουργός μιλά για “στρεβλώσεις που δεν θέλουμε”, να υπολογίσουμε ότι υπάρχουν και στρεβλώσες στην οικονομία που θέλουμε; Και στην τέτοια περίπτωση, εφόσον η στρέβλωη είναι κάτι το αρνητικό, τότε από αυτή την στρέβλωση που θέλουμε ποιοι στην ευχή του υπουργού μας επωφελούνται;
β/ όταν οι στρεβλώσεις -είτε τις θέλουμε είτε δεν τις θέλουμε- πλήττουν κάποιες συγκεκριμένες ομάδες πληθυσμού, αυτό το «με μη δίκαιο τρόπο» που κολλά; Δηλαδή στην σκέψη του υπουργού Οικονομικών -και συνακόλουθα της κυβέρνησης- υπάρχουν και οι δίκαιοι τρόποι που πλήττονται (σ.σ. ρήμα παράγωγο της λέξης πλήγμα = δυνατό χτύπημα, τραύμα) κάποιες συγκεκριμένες ομάδες του πληθυσμού, ως οι ευπαθείς, που αυξάνοντι κσι πληθύνονται;
Κυπ. Κ.