Menu
Ρεαλισμός  και τα συμφέροντα των ΗΠΑ η βάση της πολιτικής διακυβέρνησης Τράμπ

Ρεαλισμός  και τα συμφέροντα των ΗΠ…

• Αναγνώριση της νέας πολ...

Φορτίο αμερικανικών βαρέων βομβών έφθασε τη νύχτα στο Ισραήλ

Φορτίο αμερικανικών βαρέων βομβών έ…

Φορτίο αμερικανικών βαρέω...

Το νέο διεθνές περιβάλλον και ζητήματα που μας αφορούν

Το νέο διεθνές περιβάλλον και ζητήμ…

Γράφει: Νίκος Κατσουρίδης...

Πού το πάει ο δισεκατομμυριούχος «καουμπόη» πλανητάρχης;

Πού το πάει ο δισεκατομμυριούχος «κ…

• Επικίνδυνο για την ανθρ...

Εργολάβος λαών

Εργολάβος λαών

Της Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ* Εργο...

Ο μύθος του «κράτους δικαίου» και της «ανεξάρτητης δικαιοσύνης»

Ο μύθος του «κράτους δικαίου» και τ…

Tης Μαρίνας ΛΑΒΡΑΝΟΥ* Ολ...

15 Φλεβάρη 1952: Αρχίζει η δεύτερη δίκη του Νίκου Μπελογιάννη και των συντρόφων του

15 Φλεβάρη 1952: Αρχίζει η δεύτερη …

Με το …«στοιχείο» των ασυ...

«Τόσα δίνω πόσα θες» σε πόλεμο θα πάμε «θες δεν θες»...

«Τόσα δίνω πόσα θες» σε πόλεμο θα π…

Με την παραπάνω παράφραση...

Είκοσι έξι χρόνια από την προδοσία του Οτσαλάν και τη φυλάκισή του στο Ιμραλί

Είκοσι έξι χρόνια από την προδοσία …

Από Ανδρέας Δενεζάκης* Ε...

Θυσία για τα κέρδη και η ασφάλεια των πτήσεων

Θυσία για τα κέρδη και η ασφάλεια τ…

• Επιβάτες και προσωπικό ...

Prev Next
eKypros

eKypros

15 Φλεβάρη 1952: Αρχίζει η δεύτερη δίκη του Νίκου Μπελογιάννη και των συντρόφων του

Με το …«στοιχείο» των ασυρμάτων που στις 14/11/1951 ανακαλύφθηκαν από την Ασφάλεια στη βίλα «Αύρα», αρχίζει στις 15 Φλεβάρη 1952 η δεύτερη δίκη του Νίκου Μπελογιάννη και ακόμα 28 κομμουνιστών, με την κατηγορία της «διενέργειας κατασκοπείας κατά των συμφερόντων του κράτους» (πρόκειται για το Μεταξικό νόμο 375/1936).

Ο λόγος που το αστικό κράτος «ξεπάγωσε» το νόμο 375/1936 «περί κατασκοπείας» και οδήγησε τον Μπελογιάννη και τους συντρόφους του σε δεύτερη δίκη ήταν πως η κατηγορία της κατασκοπείας ήταν πολύ δύσκολο έως αδύνατο να εμπέσει σε αμνηστία, σε αντίθεση με τις καταδίκες με τον 509, για τις οποίες διαφαινόταν ότι μπορούσε η ποινή του θανάτου να μετατραπεί σε ποινή ισόβιων δεσμών.

«Τόσα δίνω πόσα θες» σε πόλεμο θα πάμε «θες δεν θες»...

Με την παραπάνω παράφραση από τα «Λαδάδικα», θέλουμε να κάνουμε ένα συνοπτικό σχόλιο για τις «συναλλαγές» που βρίσκονται σε εξέλιξη το τελευταίο διάστημα με επίκεντρο το ιμπεριαλιστικό σφαγείο της Ουκρανίας. Ο σχολιασμός θα είναι αντικειμενικά αποσπασματικός.

Δηλαδή, δεν είναι αντικείμενο του κειμένου να αποτυπώσει εξελίξεις, δηλώσεις και γεγονότα που αποδεικνύουν ότι τα ιμπεριαλιστικά παζάρια που βρίσκονται σε εξέλιξη είναι πολύ σύνθετα και αντικειμενικά -όπως επιβεβαιώνουν και οι τωρινές εξελίξεις αλλά και όλη η ιστορία των ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων- οι όποιοι πιθανοί πρόσκαιροι συμβιβασμοί απλά οδηγούν σε όξυνση των ανταγωνισμών σε όλο τον πλανήτη.

Είκοσι έξι χρόνια από την προδοσία του Οτσαλάν και τη φυλάκισή του στο Ιμραλί

Από Ανδρέας Δενεζάκης*

Είκοσι έξι χρόνια συμπληρώθηκαν από εκείνη την Δευτέρα στις 15 Φλεβάρη 1999, τότε που η Κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη, με τους υπουργούς  Εξωτερικών Θεόδωρο Πάγκαλο, Εσωτερικών Αλέκο Παπαδόπουλο, και Δημόσιας Τάξης Φίλιππο Πετσάλνικο, παρέδωσε στους διώκτες του, τον ηγέτη των Κούρδων, Αμπντουλάχ Οτσαλάν, από την Ελληνική Πρεσβεία στο Ναϊρόμπι της Κένυας, όπου τον έστειλε «για την ασφάλειά του», αφού  αρνήθηκε να του παραχωρήσει πολιτικό άσυλο.

Ηταν τότε που, όταν ο Οτσαλάν, σε μια τελευταία προσπάθεια, υποβάλλει στην Ελληνική Κυβέρνηση από την πρεσβεία της Ελλάδας στο Ναϊρόμπι, αίτημα χορήγησης Ασύλου, Παρασκευή 12 Φλεβάρη 1999, ο «μεγάλος τραγουδιστής», ο Θεόδωρος Πάγκαλος , εξαγριωμένος, απαντά:

Θυσία για τα κέρδη και η ασφάλεια των πτήσεων

• Επιβάτες και προσωπικό σε διαρκή κίνδυνο από την εγκληματική πολιτική της «απελευθέρωσης» στις αερομεταφορές

 

Ασφάλεια στις πτήσεις: Μια ακόμα πλευρά της ζωής του λαού θεωρείται «κόστος» για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, κάτι που μεταφέρεται διαρκώς με αγωνία από τους ίδιους τους εργαζόμενους που αναλαμβάνουν το δύσκολο έργο του Ελέγχου της Εναέριας Κυκλοφορίας. Οπως επιβεβαιώνεται και από τη συνέντευξη που φιλοξενεί σήμερα ο «Ριζοσπάστης», η «απελευθέρωση» των μεταφορών και η κερδοφορία των Ομίλων του κλάδου πουθενά δεν συναντιόνται με τα αναγκαία και ουσιαστικά μέτρα θωράκισης της ασφάλειας στην εναέρια κυκλοφορία. Με τους ελεγκτές να δίνουν καθημερινά μια «άνιση μάχη» με τις μεγάλες ελλείψεις προσωπικού, τις απαρχαιωμένες υποδομές και την εξάντληση λόγω της εντατικοποίησης, αποδεικνύεται ότι και η ασφάλεια στις πτήσεις συντρίβεται στις μυλόπετρες της πολιτικής του «κόστους - οφέλους», προειδοποιώντας για «Τέμπη του αέρα».

Subscribe to this RSS feed