Τα παραμύθια για «φιλειρηνικό» ξαναμοίρασμα του κόσμου, που φούντωσαν με την εκλογή Τραμπ, τα παζάρια για την Ουκρανία και την εκεχειρία στη Μέση Ανατολή, έχουν καταρρεύσει με πάταγο. Όσοι προσπαθούν με τέτοια ψέματα να ξεπλύνουν τους ιμπεριαλιστές και να κρύψουν κάτω από το χαλί τούς αγεφύρωτους ανταγωνισμούς τους, προκαλούν ξεδιάντροπα τον λαό.
Παρακολουθώντας τα εν εξελίξει γεγονότα στην Τουρκία, μετά τη σύλληψη και φυλάκιση του Εκρέμ Ιμάμογλου, και προσπαθώντας να κατανοήσουμε τι πραγματικά κρύβεται πίσω από αυτά και πού βαδίζει η χώρα, στεκόμαστε και στον έγκυρο λόγο ενός Τούρκου διανοούμενου, του γνωστού συγγραφέα Ορχάν Παμούκ (φωτό αριστερά), βραβευμένου με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 2006. Σε άρθρο γνώμης, που φιλοξένησε η βρετανική «The Guardian» στις 28 Μαρτίου 2025, ο Παμούκ δεν κρύβεται πίσω από τις λέξεις, αλλά εκφράζει με τόλμη την άποψή του, προφανώς διότι με το κύρος που τον περιβάλλει είναι σε θέση να αψηφά τις βίαιες, αντιδημοκρατικές μεθόδους του καθεστώτος Ερντογάν.
Κατά καιρούς με αφορμή συγκεκριμένα συμβάντα παρατηρούνται διάφορες τοποθετήσεις οι οποίες παραπέμπουν σε σοβαρές διχογνωμίες σε θέματα ιστορικής αξιολόγησης, πολιτικής προσέγγισης καθώς και ταυτότητας. Στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου στην Ελλάδα εκφωνήθηκε το σύνθημα «Η Κύπρος είναι Ελληνική» από μέλη της Σχολής Μονίμων Υπαξιωματικών Ναυτικού (ΣΜΥΝ) ενώ παράλληλα με αφορμή τη συμπλήρωση 70 χρόνων από την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ υπήρξαν και πολλά σχόλια που παραπέμπουν σε διαμετρικά αντίθετες προσεγγίσεις. Η κοινωνία μας δεν είναι μονολιθική. Ως εκ τούτου οι διαφορετικές προσεγγίσεις είναι αναμενόμενες. Η Κύπρος όμως είναι μια ημικατεχόμενη πατρίδα η οποία αντιμετωπίζει υπαρξιακούς κινδύνους. Συνεπώς είναι σημαντικό να υπάρχει έστω και ένα ελάχιστο πλαίσιο συναντίληψης.
