...ή, όπως λέμε, “απόν αντρέπεται ο κόσμος εδ δικός του”...

Γράφει: Κύπρος Κουρτελλάρης

Ώστε έτσι, λοιπόν: αναλογιζόμαστε από πού ξεκινήσαμε και που φτάσαμε... Και πονά η ψυχή μας, αναστατώνεται ο ψυχικός μας κόσμος.... Καυτά τα ερωτήματα... Μας προκαλούν απόγνωση και προβληματισμό... Και -γιαυτό, άραγε;- κάνουμε έκκληση προς την πολιτική ηγεσία και τον λαό μας, να αναλογισθούν τις ευθύνες τους... Nα κηρύξουν ομόνοια και ομοψυχία, και ενωμένοι όλοι μαζί να αντιμετωπίσουμε το εθνικό μας θέμα με καθορισμένους τους στόχους και τις ενέργειές μας για τη σωτηρία της Κύπρου μας...

Λόγια όχι δικά μου, αλλά των Συνδέσμων Αγωνιστών ΕΟΚΑ 1955-59, στη διακήρυξή τους για την 1η Απριλίου. Βλέπετε, “η σημερινή μέρα” -η 1η τ’ Απρίλη- “δεν είναι για πανηγύρια ούτε για γιορτές. Είναι μέρα μνήμης, εθνικής ανάτασης και περισυλλογής. Μέρα αυτοκριτικής, αυτοσυγκέντρωσης και εθνικού προβληματισμού”! Λόγια κι αυτά της διακήρυξης των Συνδέσμων Αγωνιστών ΕΟΚΑ 1955 - 59, για την επέτειο της έναρξης του αγώνα της ΕΟΚΑ το 1955.

Γράφει: Κύπρος Κουρτελλάρης

Πάει, λοιπόν, άλλη μια επέτειος της έναρξης του αγώνα της ΕΟΚΑ. Κι είδαμε -για άλλη μια φορά- κι ακούσαμε και διαβάσαμε -πάλιν για άλλη μια φορά- πολλά. Μα πάρα πολλά. Αυτό που δεν είδαμε -ούτε και φέτος- αυτό που δεν ακούσαμε κι αυτό που δεν διαβάσαμε -πάλιν για άλλη μια φορά- είναι το μετά τον αγώνα της ΕΟΚΑ και πόσο αυτό έχει συμβάλει στην μετέπειτα τραγωδία της Κύπρου. Γι’ αυτό ούτε είδαμε, ούτε ακούσαμε μηδέ διαβάσαμε οτιδήποτε Άκρα του τάφου σιωπή, που λέγει η γνωστή ρήση.

Κι όχι μόνο αυτό: Είδαμε, ακούσαμε και διαβάσαμε -πάλιν για άλλη μια φορά- την διαστρέβλωση και την παραχάραξη της μετέπειτα ιστορίας. Από τους πρωταγωνιστές -και όχι μόνο- της αρνητικής ιστορίας που ακολούθησε την ανακήρυξη της Κύπρου σε ανεξάρτητο κράτος. Και η οποία μας έφερε -εδώ και καιρό, βέβαια- στη σημερινή κατάσταση -στα πρόθυρα της διχοτόμησης και στα δύο κράτη, αλλά με την επικυριαρχία της Άγκυρας- και την τραγωδία που για τεσσερισήμιση τώρα δεκαετίες βιώνουμε.